ذوالفقار بیکدلو

مچ پا از شایع ترین نواحی وقوع آسیب دیدگی در ورزش است؛ به طوری که 25 درصد از کل آسیب های ورزشی را در برمی گیرد. ارتباط متغیرهای راستای آناتومیک با وقوع آسیب در این مفصل نامشخص است. تعداد 25 ورزشکار مبتلا به آسیب مچ پا و 25 ورزشکار سالم، به صورت تصادفی انتخاب شدند و داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند. متغیرهای شاخص قوس کف پا، افت ناوی، تیبیاوار، هایپر اکستنشن زانو، پیچش درشت نی، دامنه حرکتی دورسی فلکشن، استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی و تعادل ایستا و پویا، در نمونه ها اندازه گیری شدند. مقایسه داده های دو گروه با استفاده از آزمون های تی مستقل و یومن ویتنی نشان داد که بین دو گروه در مقادیر شاخص قوس کف پا و تیبیاوارا تفاوت معناداری وجود دارد؛ درحالی که بین مقادیر متغیرهای افت ناوی، هایپراکستنشن زانو، پیچش درشت نی، دامنه حرکتی دورسی فلکشن، تعادل ایستا و پویا و استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی، تفاوتی بین دو گروه وجود ندارد؛ براین اساس، احتمالاً ناهنجاری های اندام تحتانی می توانند در بروز آسیب های مچ پا دخیل باشند.