حییب الله کرد

هدف پژوهش حاضر بررسی مبانی فطری تربیت اجتماعی در دوره ابتدایی می باشد، امور فطری همان سرمایه های سرشتی است که با خلقت اولیه انسان همراه است از آنجایی که قابلیت های فطری در دوره ابتدایی هنوز فعالیت پیدا نکرده و به صورت کمون و نهفتگی در این دوره وجود دارد احتیاج به محیط متناسب( فطرت ثانوی) دارد و در دوره ابتدایی ظرفیت های بالقوه انسان همراه با تربیت صحیح باعث رشد شخصیت کودک می شود که بعضی از امور فطری قابلیت ها و سرمایه های اجتماعی است و شکوفایی این استعداد ها وابسته به مربی آگاه می باشد تا بتواند تربیت اجتماعی را که در ذات هرکس وجود دارد شکوفا کند. روش پژوهش در این مطالعه ترکیبی (اکتشافی-قیاسی) بود به گونه ای که در راستای پاسخ به پرسش های پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی و نظرسنجی از متخصصان بهره گرفته شد که از دو ابزار پرسشنامه و مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شده است. یافته ها بر این موضوع دلالت دارد که تربیت درست با توجه به فطرت آدمی و مربی مناسب جهت شکوفا کردن استعداد اجتماعی شدن و توجه به تمام ابعاد تربیت می تواند موجب پرورش و شکوفایی استعدادهای متربی شود و رسیدن به سعادت فرد را تضمین کند.