فریدون حسین پناهی

چکیده کار منبع فرهنگ، ارزش و احترام انسانی است. قبل از ورود تکنولوژی غالب زحمت و رنج ناشی از کار بر دوش بدن انسان بود. در فرایند کار نقش دست و پا محوری و اساسی بوده است. آهنگری شغلی است که پیش از هر چیز متکی بر نیروی فیزیکی بدن است. در آهنگری سنتی در سنندج یکی از آهنگران دست خویش را هنگام کار از دست می دهد. او با همت و تلاش خویش اولین دست مصنوعی را برای خویش می سازد. هدف این تحقیق بررسی چگونگی ساخت و کارکرد آن دست مصنوعی است. روش تحقیق میدانی و تکنیک جمع آوری داده ها مصاحبه با خانواده این صنعت گر و همکاران او در سنندج بوده است. یافته ها نشان می دهد که وقتی استاد آهنگری به نام صوفی محمد امانتی دست خویش را بر اثر انفجار گلوله توپ در کوره آهنگری از دست می دهد ، در حوالی 1320 هجری شمسی دستی آهنی برای خویش می سازد که در هنگام کار آهنگری با آن کار می کرده است. او با ساختن این دست تا پایان عمر آهنگری را ادامه داده و پس از او این دست توسط خانواده محافظت شده است. اطلاعات در این مورد از سویی باعث افزایش دانش ماو از دگر سو میراث فرهنگی ما را غنی تر می سازد. کلید واژه: اولین دست مصنوعی،آهنگری، صوفی محمد امانتی ، ،سنندج

آهنگری در سنندج و حومه زمانی رونق قابل توجهی داشته و علاوه بر تامین مایحتاج مردم در شهرهای سنندج و دیواندره بعضی از محصولات این صنعت را به خارج از استان صادر می کرده است. این صنعت دارای ساختار،فرایند و مفاهیم و اصطلاحات خاصی بوده که با ورود صنعت و توسعه برون زا دچار چالش و افت شده است به نوعی که امروزه عده بسیار کمی از مردم در این حرفه مشغول کار هستند و بسیاری از این مفاهیم و کلمات به عنوان عنصر فرهنگی در حال از بین رفتن هستند. هدف این تحقیق بررسی ساختار، فرایند، مفاهیم و تولیدات آهنگری در نیم قرن گذشته در شهرستان سنندج است. روش تحقیق میدانی و تکنیک جمع آوری داده ها مصاحبه با آهنگران و خانواده آن ها در سنندج و حومه بوده است. یافته نشان می دهد که زمانی آهنگری در این شهر مورد حمایت و توجه مردم و حاکمان وقت بوده و مایحتاج زندگی افراد را در شهر و روستای اطراف تامین می کرده است و تولیدات خاصی در میخ و خنجر و جاقو سازی و قفل سازی داشته است. توجه به صنایع بومی و به روزکردن