بهار عزیزی نژاد

هدف از اجرای این پژوهش تببین نقش واسطه ای اضطراب در بین بازداری اجتماعی و فرسودگی حیاتی در زنان شاغل و غیرشاغل شهرستان بوکان بود. نوع این پژوهش براساس هدف، کاربردی و از نظر روش اجرا، توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش، کلیه ی زنان شاغل آموزش و پرورش شهرستان بوکان و نمونه با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده ی 100 زن شاغل و 100 زن غیرشاغل  که همسران آن ها شاغل آموزش و پرورش بودند، انتخاب شد. داده ها از روش پرسش نامه های بک(1990)، نئو(1989) و فرسودگی حیاتی ماستریخت(2005) گردآوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر انجام گرفت. نتایج حاصل از آزمون تی نشان داد که بین زنان شاغل و غیرشاغل از نظر بازداری اجتماعی و فرسودگی حیاتی و اضطراب تفاوت معنادار وجود دارد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین زنان شاغل از نظر بازداری اجتماعی و فرسودگی حیاتی و اضطراب رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. افزون بر این، نتایج تحلیل مسیر نشان دادند که متغیر اضطراب، به صورت مستقیم بر متغیر بازداری اجتماعی و فرسودگی حیاتی زنان شاغل تأثیر می گذارد. براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که اضطراب، شدت و میزان بازداری اجتماعی و فرسودگی حیاتی افراد شاغل را پیش بینی می کند.