نسرین عمرانی

مدیریت کیفیت جامع TQM یک مفهوم کلی است که سبب بهبود مستمر در سازمان شده و هدف آن فرایند بهینه سازی کارکنان و تمرکز بر نیاز مشتریان است که به کارگیری مدیریت کیفیت جامع نقش مهمی در عملکرد و بهره وری شرکت ها و سازمان ها ایفا می کند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر مدیریت کیفیت جامع بر بهره وری منابع انسانی در ستاد پلیس پیشگیری ناجا در تهران می باشد. در این پژوهش، روش به کارگیری شده برحسب هدف، کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری، توصیفی و تحلیلی می باشد. داده های مورد نیاز با استفاده از ابزار پرسش نامه جمع آوری و به کمک نرم افزار SPSS23 و با استفاده از روش OLS مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری نی روی انسانی ستاد پلیس پیشگیری تهران می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. یافته ها پژوهش نشان می دهد که عوامل مؤثر بر بهره وری نیروی انسانی: مدیریت کیفیت جامع، رهبری، برنامه ریزی استراتژیک، تمرکز بر مشتری، شناسایی و آموزش کارکنان، توانمندی و کار تیمی، تجزیه و تحلیل کیفیت، بیمه کیفیت و پیامدهای بهبود کیفیت با بهره وری رابطه مثبت دارند که از بین این عوامل بهبود کیفیت و مدیریت کیفیت جامع با ضریب رگرسیون 0.66 و 0.64 رابطه مثبت-تری نسبت به سایر عوامل دارند؛ بنابراین باتوجه به جایگاه سازمانی پلیس پیشگیری ناجا در نظام امنیتی کشور، ایجاد یک نظام مدیریت کیفیت جامع و شناسایی ابعاد آن برای مدیریت بهتر و کارآمدتر در راستای افزایش بهره وری و اثربخشی از ضروریات اجتناب ناپذیر می باشد.

حمل و نقل را می توان شاهرگ اصلی صنعت گردشگری دانست، به گونه ای که بین پیشرفت صنعت جهانگردی و حمل و نقل رابطه ای تنگاتنگ و کاملاً مستقیم وجود دارد که نقصان یکی باعث افت دیگری نیز می شود. سرمایه گذاری در صنعت حمل و نقل هر کشور جزء زیرساخت های توسعه آن کشور محسوب می شود. که در واقع نخستین گامی است که برای بهبود صنعت جهانگردی و اوضاع حمل و نقل برداشته می شود. در این میان حمل و نقل ریلی به دلیل انرژی کمتر، آلودگی کمتر، ایمنی بیشتر، ظرفیت بالای حمل مسافر از مزایای بیشتری نسبت به سایر ناوگان برخوردار است. بنابراین هدف این مطالعه بررسی تأثیر زیرساخت های راه آهن بر صنعت گردشگری در دو گروه از کشورهای عضو OECD و کشورهای منطقه منا طی دوره 2015-2000 با استفاده از رهیافت گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده و داده های مورد نیاز آن به روش اسنادی جمع آوری شده است. طبق نتایج بدست آمده، درجه باز بودن تجاری، توسعه شاخص بهداشت، تعداد خطوط راه آهن، تعداد مسافرهای حمل شده تأثیر مثبت در هر دو گروه از کشورها و نرخ ارز واقعی تأثیر منفی در کشورهای عضو OECD و تأثیر مثبت در کشورهای منطقه منا بر صنعت گردشگری دارند و همچنین مقایسه ضرایب در هر دو گروه از کشورها بیانگر این است که میزان تأثیرگذاری زیرساخت های راه آهن بر صنعت گردشگری در کشورهای عضو OECD بیشتر از کشورهای منطقه منا می باشد.