رقیه محمدی کیا

با توجه به گسترش مدیریت بدن در دهه های اخیر و نقش غیر قابل انکار مذهب در زندگی اجتماعی افراد، در این پژوهش تلاش شدکه نقش مدیریت بدن را در زنان دیندار بررسی شود. وجود تناقض در تحقیقات تجربی و چالش های نظری ما را بر آن داشت که از روش کیفی و راهبرد گراندد تئوری استفاده کنیم. داده های این پژوهش از طریق مصاحبه با 9 نفر از زنان دیندار شهر مشهد انجام شده است. بعد از انجام کدگذاری باز 9 مقوله محوری شناسایی شد که شرایط علّی، بسترهای زمینه ای و شرایط مداخله گر مؤثر بر انجام مدیریت بدن و یا پرهیز از آن را معین می نمودند. یافته های این پژوهش نشان داد که جامعه دیندار می تواند به سمت مدیریت بدن به ویژه، در عرصه عمومی پیش رود. بسترهای زمینه ساز برای شکل گیری چنین رخدادی مانند جامعه پذیری دینی افراد، تصویر ذهنی آنها از خودشان، دغدغه تغییر ظاهر و نگرانی از پذیرش اجتماعی از سوی دیگران می باشد. شبکه روابط اجتماعی ترغیب کننده به همراه نگاه گزینش گرانه به دین جزء شروط علّی این رخداد بوده و نداشتن مشغله های فردی نقش تسهیل گر این فرایند است. در نهایت هویت التقاطی دینی/ انطباق دینی را به عنوان هسته نظری پژوهش خود برگزیدیم.