صدیقه گزل

پیش زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یکی از شایع ترین بیماری های مزمن سیستم عصبی مرکزی است. مزمن بودن ماهیت بیماری، نداشتن درمان قطعی و درگیر ساختن فرد در سن جوانی می تواند اثر مخربی بر کیفیت زندگی و عزت نفس داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مهارت حل مسئله بر کیفیت زندگی و عزت نفس بیماران مبتلا به ام اس بیماران مبتلا به ام اس صورت گرفت. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی همراه با گروه آزمایشی و کنترل بود. روش نمونه گیری ابتدا به صورت فراخوان عمومی بین افراد عضو انجمن ام اس استان تهران برگزار شد و سپس تعداد 24 بیمار با تشخیص بیماری ام اس و دارا بودن ملاک های ورود از بین متقاضیان به طور تصادفی به گروه آزمایشی (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) گماشته شدند. پرسشنامه های کیفیت زندگی بیماران ام اس و عزت نفس توسط آزمودنی ها، پیش و پس از درمان تکمیل شد. گروه آزمایشی، طی 6 جلسه 2 ساعتی تحت آموزش مهارت های حل مسئله به صورت گروهی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از مدل آماری کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین میانگین نمره های برخی از زیر مقیاس های کیفیت زندگی شامل عملکرد جسمی، ایفا نقش در رابطه با وضعیت جسمی و روانی، انرژی، بهزیستی روانی، تهدیدات سلامتی، درک از سلامتی، رضایت از عملکرد جنسی، کیفیت زندگی و عزت نفس گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که مهارت های حل مسئله بر افزایش عزت نفس و افزایش برخی از زیر مقیاس های کیفیت زندگی بیماران ام اس مؤثر است. لذا به کارگیری این روش حمایتی، می تواند به عنوان یک روش مؤثر، به منظور بهبود کیفیت زندگی و عزت نفس ناشی از بیماری ام اس و توانمندسازی آنان بکار گرفته شود.