عبدالهانی شیرعلیپور

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی اماکن مقدس مذهبی بر بهداشت فردی و شادکامی بود. جامعه مورد نظر شامل شهروندان شهرهایی که دارای اماکن مقدس مذهبی می باشند بود، که با استفاده از روش نمونه گیری شهرهای شیراز، آباده (شهر بهمن) و اقلید در نظر گرفته شد. همچنین تحقیق حاضر، دو گروه از شهروندان را مورد بررسی قرار داد. گروهی که حضور منظم (حداقل یک بار در روز یکی از نمازهای یومیه را در زیارتگاه می خوانند) در زیارتگاه دارند و گروهی که حضور منظم ندارند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 200 نمونه (با شرایط مورد نظر) انتخاب شد. ابزار اندازه گیری مورد استفاده، پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، پرسشنامه های بهداشت فردی استفاده شد، نتایج پژوهش نشان داد: شهروندانی که حضور منظم در اماکن مقدس دارند از بهداشت روانی و شادکامی بهتر و بالاتری نسبت به گروه دیگر برخوردار هستند. دستیابی به بهبود وضعیت بهداشت روانی (کاهش استرس و اضطراب و کاهش عصبانیت) و بهبود نشاط و شادکامی همیشه مورد توجه افراد بوده است. لذا دعوت به حضور پررنگ و منظم شهروندان در اماکن مقدس این امر را محقق می سازد.