علی اصغر غلامرضا

شیواترین و رساترین ابزار بیان و انتقال مفاهیم و انگاره های مورد نظر الهی، در کتاب های آسمانی، بویژه قرآن مجید، روایت و به تصویر کشیدن وقایع و اتفاقات مورد نظر، در قالب «قصه» بوده است. در این مقاله تلاش شده است تا در حد امکان، عناصر، ویژگی ها و مؤلفه های اساسی قصه های قرآنی، با توجه به مجموعه مفاهیم و اصول اساسی که امروزه در بیان قصه، داستان و درام، (مانند شخصیت و شخصیت پردازی، گره افکنی و گره گشایی، تعلیق و ...) مورد توجه قرار می گیرد، کشف و استخراج شود. نتایج این بررسی بیانگر نقاط اشتراک بسیار بین اصول امروزی داستان نویسی و قصه پردازی با قصه های قرآنی چه در نحوه روایت، چه در اسلوب و ساختار و چه در بهره گیری از ظرایف و فنون هنری و ادبی است. اما در عین حال این قصه ها ضمن برخورداری از ویژگی های ممتاز، بیانگر وجود الگویی مجزا از داستان های بشری و در بر گیرنده مختصات، اسلوب، فنون و ساختار بدیع و منحصر به فردی هستند که ظرفیت های بسیاری را برای بیان و انتقال والاترین مضامین بشری الهی، در قالب های مختلف هنری ادبی؛ بویژه در رسانه های تلویزیون و سینما فراهم می کنند.