ساسان نادری

خشکسالی همواره نقش مهم و موثری در حوزه امنیت غذایی و معیشت روستاییان ایفا کرده است، به گونه ای که نزدیک به دو میلیارد نفر مردم ساکن در مناطق خشک و نیمه خشک جهان؛ یعنی جمعیتی در حدود 41 درصد از سطح زمین را تحت الشعاع خود قرار داده است. از آن جا که رفتار و راهبردهای کشاورزان در هنگام مواجهه با خشکسالی از ناحیه ای به ناحیه دیگر و برای هر محصول متفاوت است، لذا برای مدیریت بهتر پدیده خشکسالی و کاهش آسیب پذیری کشاورزان، به افزایش دانش و اطلاعات در این زمینه نیاز است. از سوی دیگر در اکثر مطالعات انجام شده در رابطه با آسیب پذیری کشاورزان نسبت به خشکسالی، کمتر به بعد اجتماعی آن پرداخته شده است. بنابراین هدف از این پژوهش ارزیابی آسیب پذیری اجتماعی کشاورزان ذرت کار شهرستان کرمانشاه نسبت به وقوع خشکسالی است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه کشاورزان ذرت کار شهرستان کرمانشاه (1108 نفر) تشکیل دادند. حجم نمونه براساس جدول کرجسی و مورگان 375 نفر تعیین شد و نمونه گیری به صورت تصادفی انتساب متناسب انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود. جهت انتخاب نمونه ها، از روش نمونه گیری خوشه ای سه مرحله ای استفاده گردید. برای سنجش آسیب پذیری اجتماعی کشاورزان ذرت کار از فرمول می بار و والدز (2005) استفاده شد. یافته ها نشان داد عامل درک ریسک، عوامل اقتصادی، عوامل سلامتی، عوامل اجتماعی و عوامل زیرساختی به ترتیب، بیشترین تاثیر را بر میزان آسی ب پ ذی ری کشاورزان داشته اند. بعلاوه، کشاورزان در پارامترهای مربوط به درک ریسک، بیشترین و در بخش پارامترهای مربوط به عامل زیرساختی کمترین آسیب پذیری را دارا بودند.

هدف تحقیق حاضر بررسی پارامترهای زمانی- فضایی و زاویه واروس زانو هنگام راهرفتن با سرعتهای مختلف در جوانان مبتلا به واروس زانو بود. 81 آزمودنی مبتلا به واروس زانو درجه 3 و 81 آزمودنی سالم برای مشارکت در این تحقیق داوطلب شدند. متغیرهای مدتزمان استقرار، تابخوردن، حمایت دوگانه، برداشتن یک گام، تواتر گامبرداری، طول قدم، زاویه واروس در لحظه تماس پاشنه، میانه استقرار و جداشدن پنجه در هنگام راهرفتن روی تردمیل با به همراه 6 دوربین اپتوالکترونیک اندازهگیری motion analysis 888 و 828 درصد از سرعت خودانتخابی، با استفاده از سیستم سهبعدی ، سرعتهای 18 شدند. نتایج آزمونهای بینگروهی نشان داد که پارامترهای زمانی- فضایی گروه واروس مشابه با گروه سالم است. متغیرهای زاویه واروس زانو نیز مبین مقادیر بالاتر در گروه واروس نسبت به گروه سالم بود، ولی اختلافات معنیدار نبود. نتایج آزمونهای درونگروهی نیز نشان داد که زاویه واروس زانو بهطورکلی با افزایش سرعت بیشتر میشود که هیچکدام از تفاوتها معنیدار گزارش نشد. با توجه به نتایج بهدستآمده، افزایش سرعت راهرفتن موجب افزایش زاویه واروس زانو میشود. ازاینرو راهرفتن با سرعتهای کمتر از سرعت راهرفتن عادی، احتمالاً میتواند راهکاری مناسب جهت کاهش بارهای واردشده به مفصل زانو و پیشگیری از ابتلا به استئوآرتریت زودرس در جوانان مبتلا به واروس زانو باشد