کبری امامی ریزی

زمینه و اهداف: با توجه به گسترش روزافزون استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی در بین افراد جامعه بخصوص دانشجویان لذا نیاز به پژوهش در این زمینه از ضروریات می باشد. هدف این پژوهش مشخص کردن تأثیر استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی می باشد. روش بررسی: روش تحقیق پیمایشی می باشد. جامعه موردپژوهش کلیه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه که در سال تحصیلی 1395-1394 مشغول به تحصیل بودند که 100 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور سنجش پیشرفت تحصیلی از معدل ترم گذشته دانشجویان و سنجش استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. داده های به دست آمده از طریق نرم افزار Spss و با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شد.

هدف نظری پژوهش حاضر مقایسه تاثیر آموزش به روش بازی و روش حل مساله و روش سنتی بر پیشرفت تحصیلی مفهوم تقسیم می باشد.روش انجام پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و جامعه مورد پژوهش کلیه دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدایی شهرستان زرین شهر در سال تحصیلی 91-90می باشد که از بین جامعه مذکور به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 60نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که 20 نفر به روش بازی، 20 نفر به روش حل مساله و 20 نفر به روش سنتی آموزش دیدند.در ابتدا از هر سه گروه پیش آزمون به عمل آورد و به آموزش مفهوم تقسیم در گروههای نامبرده با روش بازی و روش حل مساله و روش سنتی پرداخته شد و در آخر پس آزمون به عمل آمد.و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد.نتایج نشان داد که:پیشرفت تحصیلی مفهوم تقسیم در ریاضی دانش آموزان پایه سوم که به روش بازی و حل مساله آموزش دیده بودند به صورت معناداری بالاتر است.

مقدمه : هدف از پژوهش حاضر مقایسه عملکرد تحصیلی و شادکامی در دانشجویان با سطح فعالیت بدنی کم، متوسط و شدید می باشد. روش کار: روش پژوهش توصیفی، از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه که در سال تحصیلی 96-95 مشغول به تحصیل بودند و تعداد 100 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه سطح فعالیت بدنی بک بود و از معدل تحصیلی ترم گذشته دانشجویان به عنوان نمره عملکرد تحصیلی استفاده شد و به منظور سنجش نمره شادکامی از پرسشنامه شادکامی آکسفورد ( OHI ) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از نرم افزار SPSS-17 و از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه استفاده گردید و همچنین به منظور مقایسه گروه ها از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: عملکرد تحصیلی و شادکامی دانشجویان دختر با سطح فعالیت بدنی کم، متوسط و شدید به صورت معنی داری متفاوت است (05/0 > P ). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش دانشجویانی که سطح فعالیت بدنی بالاتری داشتند نمره شادکامی و عملکرد تحصیلی بالاتری نشان دادند. لذا این پژوهش استفاده از برنامه های ورزشی را به منظور ارتقا شادکامی و بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان پیشنهاد می کند.