محمد صحبتیها

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان بر زمان بندی پیش بین انطباقی بود. شرکت کنندگان شامل 36 دانشجوی رشتة تربیت بدنی (9 دختر و 27 پسر با میانگین سنی 5.15±25.68)، راست دست و بدون مشکل بینایی بودند که به صورت داوطلبانه در این مطالعه حضور یافتند و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. آزمون زمان بندی پیش بین انطباقی تحت سه شرایط (خودگویی آشکار، پنهان و کنترل) توسط آزمودنی ها اجرا شد. نتایج نشان داد خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان باعث بهبود معنادار اجرای گروه های آزمایشی در زمان بندی پیش بین انطباقی شد. تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایشی مشاهده نشد، با این حال تفاوت دو گروه با گروه کنترل معنادار بود. همچنین تفاوت معناداری بین اجرای دختران و پسران مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد استفاده از خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان راهکار روان شناختی مناسبی برای بهبود و ارتقاء زمان بندی پیش بین انطباقی است.