مهدی عتیق

این مطالعه با هدف تبیین نقش واسطه گری تاب آوری در رابطه خودکارآمدی و کیفیت زندگی در بیماران قلبی- عروقی انجام شده است. پژوهش از نوع مطالعات همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل بیماران قلبی- عروقی تحت مراقبت که به روش نمونه گیرى در دسترس انتخاب شدند و نمونه پژوهش حاضر شامل 113 نفر از بیماران قلبی- عروقی بستری در بیمارستان های شهر شیراز می باشد. میزان خودکارآمدی با مقیاس خودکارآمدی بیماران لو و اون (فرم 29 سؤالی)، تاب آوری کانر و دیویدسون و کیفیت زندگی مک نیو ویژه بیماران قلبی (فرم 27 سؤالی) اندازه گیری شد. سپس داده ها با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیرهای پژوهش (خودکارآمدی، تاب آوری و کیفیت زندگی) رابطه مثبت و معنی دار در سطح 001/0 وجود دارد. همچنین خودکارآمدی پیش بینی کننده بهتری برای کیفیت زندگی بود و تاب آوری نقش واسطه بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی را داشته است. توجه به میزان خودکارآمدی، تاب آوری و کیفیت زندگی در بیماران قلبی می تواند تأثیر مهمی بر بهبود و سلامتی آنها داشته باشد و همچنین توجه به تاب آوری بیماران می تواند سبب ایجاد رفتار خودکارآمدانه و بهتر شدن کیفیت زندگی در بیماران قلبی گردد. بنابراین ایجاد مراکز روان درمانی در بیمارستان ها و آموزش به پرستاران برای بیماران ضروری است.

هدف: این تحقیق با هدف مطالعه ویژگی های شخصیتی بزهکاران با استفاده از نظریه ایزنک(ماهشهر ،1393) انجام شده است. روش: پژوهش به صورت توصیفی علی- مقایسه ای انجام شده است. جامعه آماری در این پژوهش شامل 420 نفر از جوانان بزهکار و غیر بزهکار سطح شهرستان ماهشهر هستند،که 210 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. جهت سنجش متغییر های تحقیق از پرسشنامه شخصیتی آیزنک (EPQ-R) استفاده شد. یافته ها: نتایج کلی این پژوهش در هر دو گروه بزهکار وغیر بزهکار نشان دهنده بالاتر بودن میانگین بزهکار در برون گرایی و پایین بودن غیر بزهکاران در درون گرایی می باشد؛ ، در مقیاس روان پریش گرایی نشان دهنده بالا بودن میانگین بزهکاران در مقیاس روان پریش گرایی نسبت به غیر بزهکار می باشد. روان نژند گرایی نشان از میانگین بالاتر بزهکاران نسبت به غیر بزهکار می باشد، در مقیاس جرم جویی نشان از اختلاف و بالا بودن میانگین بزهکاران نسبت به غیر بزهکار می باشد و در پایان در مقیاس اعتیاد نشان دهنده کمتر بودن میانگین غیر بزهکاران نسبت به بزهکاران می باشد. به طور کلی در مقیاس درونگرایی و برونگرایی ، غیر بزهکاران درونگرا و بزهکارن برونگرا می باشند که نشان دهنده برونگرا بودن افراد بزهکار می باشد و در سایر مقیاس ها روانپریشی ، اعتیاد،جرم جویی،روان نژند گرایی و روان پریش گرایی بزهکاران نمره بالاتری نسبت به غیر بزهکاران کسب کردند. با توجه به نتایج به دست آمده در مؤلفه های ویژگی های شخصیتی(برونگرایی و درونگرایی ، روان پریش گرایی ، روان نژند گرایی ، جرم جویی و اعتیاد) بین دو گروه بزهکار و غیر بزهکار تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، بزهکاران و غیر بزهکاران از ویژگی های شخصیتی متفاوتی برخوردارند. نتیجه گیری: بین ویژگی های شخصیتی افراد بزهکار و غیر بزهکار تفاوت معناداری وجود دارد(تأیید شد).