نگار کاظمی پور

حدود پنجاه سال قبل، اسمیت و فریدمن به پدیده ای بنام هیدراته شدن ابسیدین پی بردند و روش آزمایشی سالیابی را بر پایه سنجش نوری عمق هیدارته شدگی برای رسیدن به سن مطلق مطرح کردند. آنها و محققین بعدی نسخه های متفاوتی از سالیابی را بر پایه هیدراته شدن ابسیدین توسعه دادند که شامل هر دو روش تجربی و علمی است. با این حال، با وجود دقت اندازهگیری بسیار بالایی که میکروسکوپ نوری دیجیتال با به کارگیری طیف سنجی مادون قرمز و تجزیه و تحلیل های هسته ای دارد، گاهی اوقات روش های سالیابی سنتی نیز نتایج رضایت بخشی به همراه داشته اما قادر به تولید نتایج قابل اعتماد در زمینه گاه نگاری نبوده اند. طی دهه ی گذشته، طیف سنجی جرمی یون ثانویه (SIMS) به کار گرفته شد تا شناسایی مقطع عرضی هیدراته شده را بهبود بخشد. با استفاده از مدل سازی مقطع غلظت هیدروژن سطحی نسبت به عمق، امکان تعیین سن از طریق فرآیند انتشار حاصل گردید. محدودیت مدل سازی متفاوت و ارزیابی های ضروری، روش طیف نگاری جرمی یون ثانویه (SIMS-SS) را اساس و بنیان مناسبی برای سن یابی انتشار ایجاد کرده و نتایج امیدوار کننده ای به همراه داشته است. این بررسی بر پیشرفت روش سالیابی بر اساس هیدراته شدن ابسیدین (OHD) و فرآیند انتشار آن در شیشه اشاره داشته و رهیافت های آتی ناشی از کاربرد روش طیف-سنجی جرمی یونی ثانویه در ابسیدین را مورد بررسی قرار داده است.