مریم مهرجو

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر زمان اجرای تمرین و اولین خواب شبانه بر بهبود مولفه های آشکار (دقت) و حرکتی (زمان بندی) تکلیف حرکتی متوالی زمان بندی شده بود. بدین منظور، 48 دانشجوی راست دست (25-19 سال) که کیفیت خواب مطلوبی داشتند، بر اساس آزمون های مهارت حرکتی ظریف دست و انگشتان پردو و زمان سنج واکنش ساده به سه گروه همگن تقسیم شدند. آزمودنی ها تحت سه شرایط تمرینی مختلف (زمان اجرای اولین جلسه تمرینی تا خواب شبانه متفاوت بود) در روز اول به تمرین تکلیف حرکتی متوالی زمان بندی شده پرداختند و در روز دوم در آزمون بازآزمایی شرکت کردند. برای ارزیابی بهبود مولفه های دقت و زمان بندی، 10 کوشش آخر روز اول و 10 کوشش اول روز دوم مقایسه شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های t وابسته و تحلیل واریانس یک راهه برای گروه های مستقل همراه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری 05.=0 α استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد اولین خواب شبانه بعد از یک جلسه تمرین، باعث بهبود زمان بندی عناصر کوتاه و بلند در تکلیف حرکتی متوالی زمان بندی شده شد (0.05>P)؛ اما، بهبودی در دقت این عناصر ایجاد نکرد (0.05<P). هم چنین، شیوه تمرینی که در آن خواب شبانه بلافاصله بعد از اولین جلسه تمرین انجام شد، بیشترین اثر (38%) را بر بهبود زمان بندی عناصر کوتاه و بلند (شروع) در تکلیف حرکتی متوالی زمان بندی شده به دنبال داشت؛ بنابراین، خواب شبانه بر مولفه زمان بندی مهارت حرکتی ظریف در مقابل مولفه دقت، اثرگذار است و برای اثربخشی بیشتر خواب شبانه بر مولفه زمان بندی، بایستی به زمان اجرای اولین جلسه تمرینی تا خواب شبانه توجه خاصی داشت.