عفت حسین زاده

اگرچه توانایی دست یابی به بالاترین سرعت دویدن، عامل موفقیت در بسیاری از رشته های ورزشی به شمار می رود، بااین وجود در شناخت ویژگی جسمانی که زیربنای دست یابی به این توانایی است، ابهاماتی وجود دارد . هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش سفتی پا و سفتی عمودی در پیش بینی توانایی سرعت دویدن است. داده های کینتیکی و کینماتیکی سه بعدی مهارت دویدن از 50 زن سالم دانشجوی تربیت بدنی و علوم ورزشی جمع آوری و از آن برای اندازه گیری سفتی پا و سفتی عمودی استفاده شد. برای بررسی امکان پیش بینی سرعت دویدن با استفاده از مدل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین دو متغیر سفتی پا و سفتی عمودی با میانگین سرعت دویدن رابطه قابل توجهی وجود دارد (0/671= R ) و این دو متغیر می توانند 42 درصد از واریانس میانگین سرعت دویدن را پیش بینی نمایند. (0/426= Adj.R square ). نتایج پژوهش حاضر نشان داد به احتمال زیاد توانایی افراد در سرعت دویدن به میزان قابل توجهی به سفتی پا و سفتی عمودی وابسته است. نتایج این پژوهش می تواند اطلاعات مهمی درزمینه طراحی برنامه های تمرینی و استعداد یابی در اختیار مربیان و متخصصان این حوزه قرار دهد.

هدف این تحقیق مقایسه سختی مفصل مچ پا بین افراد با کف پای نرمال، صاف و گود در شروع گام برداری بود. 30 دانشجوی دختر (10 نفر کف پای صاف،10 نفر کف پای گود و10 نفر کف پای نرمال) با میانگین سن 7/1±23 سال، قد 5/2±165 سانتی متر و وزن 5/2±53 کیلوگرم در این مطالعه شرکت کردند. سختی با استفاده از نسبت گشتاور عضلات به جابه جایی زاویه ای مفصل محاسبه شد. برای سنجش قوس کف پا از آزمون شاخص افتادگی ناوی و برای آزمون فرضیات، از آزمون آماری تحلیل واریانس (آنوا) یک عامله استفاده شد (05/0≥P). نتایج آماری نشان داد در میزان سختی مفصل مچ پا بین سه گروه اختلاف معناداری وجود دارد (001/0>P). نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد میانگین سختی مچ پای افراد کف پای گود 97/61 درصد بیشتر از افراد کف پای صاف و 9/43 درصد بیشتر از افراد کف پای نرمال و میانگین سختی مچ پای افراد کف پای نرمال72/41 درصد بیشتر از افراد با کف پای صاف است. یافته ها نشان داد که با تغییر قوس کف پا سختی نیز تغییر می کند. از آنجا که سختی می تواند در بروز آسیب پذیری بافت نرم و سخت افراد تأثیرگذار باشد، به مربیان توصیه می شود این عامل بیومکانیکی در برنامه تمرینی افراد با ناهنجاری های کف پایی لحاظ شود.

در تکنیک­های مختلف استارت دامنه حرکتی مفصل و بازوی اهرم عضله تغییر می­کند که این عوامل ممکن است در میزان سختی پا و مفاصل تأثیرگذار باشند . هدف این پژوهش بررسی اثر سه تکنیک­ بلند، متوسط و کوتاه در استارت دو سرعت بر سختی اندام تحتانی بود. 15 مرد ورزشکار عضو تیم دو­ومیدانی دانشگاه (میانگین سن3 ± 24 سال، میانگین قد 5/10 ± 170 سانتی­متر و میانگین جرم 5/7 ± 75 کیلو­گرم) انتخاب شدند. موقعیت مکانی نشانگرها و نیروهای عکس­العمل زمین، به­ترتیب، با استفاده از دوربین با سرعت تصویربرداری 200 هرتز و صفحه نیروسنج جمع­آوری شدند. سختی پا با محاسبه نسبت حداکثر نیروی عمودی عکس­العمل زمین به تغییرات طول پا در حین اجرای مهارت بر اساس مدل جرم - فنر خطی و سختی مفاصل زانو و مچ پا با محاسبه نسبت گشتاور عضلات به جابه­جایی زاویه­ای مفصل به­دست آمد . نتایج نشان می­دهد بین میانگین سختی در هر سه تکنیک تفاوت معنی­دار وجود دارد (001/0 p= ). میانگین سختی پا در استارت بلند حدود 8/16% از استارت متوسط و 48% از استارت کوتاه بیشتر بود. همچنین سختی مچ پا و زانو در استارت بلند، در مقایسه با استارت متوسط و استارت کوتاه، افزایشی معنی­دار داشت. نتیجه­گیری کلی این است که تغییر تکنیک استارت دو سرعت از بلند به کوتاه بر سختی اندام تحتانی اثر دارد؛ بنابراین ممکن است سختی پا و مفاصل عوامل تأثیر­گذار در رکورد دو سرعت در اثر تغییر تکنیک استارت باشد که باید در طراحی برنامه­های تمرینی به آن­ها توجه قرار گیرد.

هدف این تحقیق مقایسه نیروهای برشی و فشاری مفصل مچ پا در افراد دارای کف پای صاف و گود بود. 30 دانشجوی دختر (10نفر کف پای صاف،10 نفرکف پای گود، 10 نفر کف پای نرمال) با میانگین سن 7/1±23سال، قد 5/2±165سانتی متر و وزن 5/2±53کیلوگرم در این پژوهش شرکت کردند. نیروهای برشی و فشاری مفصل مچ پا با روش دینامیک معکوس محاسبه شد. برای سنجش میزان قوس کف پا از آزمون شاخص افتادگی ناوی استفاده شد. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس (آنوا) یک عامله با اندازه گیری مکرر استفاده شد (0.05≥P). نتایج آماری نشان داد که بین پای گود و پای نرمال، پای گود و پای صاف، همچنین بین پای نرمال و پای صاف در نیروی فشاری مفصل مچ پا اختلاف معنا داری وجود دارد (0.001P<). همچنین، یافته ها نشان داد که بین پای گود و پای صاف (0.029P=) و پای نرمال و پای صاف در نیروی برشی مفصل مچ پا اختلاف معنا داری وجود دارد (0.001P=). اختلاف معنا داری بین پای نرمال و پای گود در نیروی برشی مفصل مچ پا یافت نشد (0.163P= ). بر این اساس افزایش نیروی فشاری مفصل مچ پا می تواند عامل مستعد بودن به اسپرین مچ پا و آسیب های استخوانی در کف پای گود باشد.