پانته آ حیدرپور

ترمیم، یکی از پدیده های رایج در مکالمات روزمره همه زبان ها و از جمله زبان فارسی است. ترمیم جایگزینی است برای گفتار تولید شده قبلی که گوینده یا فرد دیگری در گفتگو بیان می­کند. مطالعه ترمیم، بخشی از حوزه مکالمه کاوی است که گفتگو های روزمره را در قالب داده­های صوتی و تصویری مطالعه می­کند. پژوهش حاضر به دنبال مشخص کردن انواع ترمیم ها و جایگاه آنها در توالی نوبت­ها در گفتگوهای تلویزیونی زبان فارسی و نیز تعیین بسامد وقوع هر یک از انواع ترمیم­ها وآغازگرهای واژگانی و غیرواژگانی همراه آن­ها است. یافته های تحقیق نشان داد که به طور کلی، نوبت­ها و جایگاه­های انواع ترمیم­ در مصاحبه های تلویزیونی زبان فارسی با آنچه شگلاف و همکاران (1977) در مورد زبان انگلیسی آمریکایی بیان کرده ­ اند یکسان است. در همین راستا بررسی داده­های تحقیق نشان داد که استفاده از خودترمیمیِ خودآغازی نسبت به سایر انواع ترمیم و کاربرد آغازگرهای غیر واژگانی نسبت به آغازگرهای واژگانی ارجحیت دارد. سرانجام در خصوص نقش تعاملی ترمیم مشخص گردید که پایبندی به استفاده از واژگان فارسی، آگاه کردن بینندگان و روشن کردن مطلب برای آن­ها، کوتاه کردن بحث به دلیل کمبود وقت و توجه به حساسیت­ها و باورهای بینندگان از جمله عوامل برون زبانی است که در مصاحبه­های تلویزیونی بر نوع آغاز و اجرای ترمیم تاثیر می­گذارد.