معصومه فلاح

در دوران همه گیری کرونا افراد نگران اثرات قلبی-عروقی پوشیدن ماسک طی فعالیت بدنی بردستگاه اتونوم قلبی (ANS) اهستند. هدف مطالعه حاضر، اثر دو هفته تمرینات تناوبی با شدت متوسط (MIIT) مبتنی بر وزن بدن همراه با پوشیدن ماسک های تنفسی (جراحی در برابر N95) بر پاسخ ANS مردان سالم متعاقب پروتکل دویدن زیربیشینه ای روی نوارگردان (STRP) و 5-دقیقه ریکاوری در طی پاندمی SARS-CoV-2 بود. در این مطالعه 18مرد سالم به صورت تصادفی به 3 گروه شش نفره (ماسک جراحی، ماسک N95 و بدون ماسک) تقسیم و تمرینات MIITبا و بدون ماسک های جراحی و یا N95 را سه بار در هفته، هر جلسه سه تکرار با شدت (60-70 درصد حداکثرضربان قلب) انجام دادند. پارامترهای پاراسمپاتیکی (RMSSD،HFn.u) و سمپاتیکی (LFn.u،LF/HF) و میانگینRR با دستگاه الکتروکاردیوگرام و نرم افزار کوبیوس قبل و تا 5 دقیقه ریکاوری ارزیابی شد. از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.. اجرای پروتکل STRP در قبل از اجرای 2 هفته MIIT تفاوت آماری معناداری را در مقادیر LF،LF/HF،RMSSD،HF و میانگین RRبین گروه های تجربی (ماسک جراحی در برابر N95) و همینطور در مقایسه با گروه کنترل (بدون ماسک) ایجاد نکرد. بعلاوه، اگرچه تغییرات بین گروهی مقادیر شاخص های سمپاتیکی و شاخص های پاراسمپاتیکی و میانگین RRمتعاقب 2 هفته MIIT، بهبود نسبی را نشان می دهد، اما هنوز به لحاظ آماری معنادار نبوده است. به طور کلی نتایج نشان داد، پوشیدن ماسک های تنفسی در طی آزمون استرس ورزشی در مردان سالم ایمن است و سازگاری 2 هفته ای به MIIT با ماسک موجب بهبود عملکرد ANS در پاسخ به استرس می شود.

مطالعات نشان می دهد آپلین از پپتیدهای متسع کننده عروقی است که نقشی مهم در تنظیم تون عروقی و عملکرد قلبی - عروقی دارد، اما اثر فعالیت بدنی به همراه مکمل آنتی اکسیدانی بر آن مشخص نیست. هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر همزمان تمرین هوازی و مکمل باریجه بر دستگاه حفاظت قلبی (آپلین و گیرنده آن) طی پرفشار خونی ناشی از نیتروال - آرژنین متیل استر (L-NAME) است. 40 سر موش به طور تصادفی به چهار گروه پایه، شم، L-NAMEو گروه تمرین و باریجه تقسیم شدند. گروه های L-NAME و گروه تمرین و باریجه محلول L-NAME را به مقدار 10mg/kg ، پنج روز در هفته و به مدت هشت هفته دریافت کردند. گروه تمرین و باریجه با سرعت 15 تا 20 متر در دقیقه و به مدت 25 تا 64 دقیقه روی نوار گردان دویدند و محلول باریجه را نیز با دوز 9/0 g/kg در روز با استفاده از گاواژ دریافت کردند. نتایج نشان داد القای هشت هفته ای L-NAME باعث افزایش پرفشار خونی، کاهش آپلین، گیرنده آن و بازدارنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE-I)، در مقایسه با گروه های کنترل (پایه و شم) شد. ترکیب تمرین هوازی و باریجه باعث مهار تنظیم مثبت پرفشار خونی ناشی از L-NAME شد. به علاوه، این مداخله باعث افزایش معنی دار دستگاه آپلینرژیک قلبی و ACE-1 در مقایسه با گروه های پایه، شم و L-NAME شد. بر اساس این یافته ها می توان گفت به کارگیری روش های غیردارویی رویکردی مناسب برای بهبود دستگاه جدید حفاظت قلبی در برابر استرس های مزمن ناشی از پرفشار خونی است.