فرهاد حسین پناه

برای مطالعه تأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات و همچنین سطوح استراحتی گلیسرول، اسید چرب آزاد، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت انسولین، 20 مرد سالم داوطلب (سن 1/2±8/26، شاخص توده بدنی 6/2±1/23 کیلوگرم بر مترمربع، درصد چربی 9/2±4/14) به طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین یک برنامه مقاومتی را به مدت 12 هفته، سه جلسه در هفته اجرا نمودند و گروه کنترل در هیچ گونه فعالیت ورزشی شرکت نکردند. برنامه تمرینی شامل سه سِت 10 تکراری برای هشت حرکت با وزنه با شدت های 55، 65، و 75 درصد یک تکرار بیشینه (به ترتیب چهار هفته اول، دوم و سوم) بود. قبل و بعد از تمرین، شاخص های مورد نظر، با روش های استاندارد اندازه گیری شد. نتایج، تفاوت معنی داری بین داده های سوخت چربی در دو گروه نشان نداد (294/0=p ,09/1- =18t). مقایسه جداگانه داده های قبل و بعد از دوره تمرین در هر گروه، تغییر معنی داری در سوخت چربی نشان نداد (گروه تجربی 339/0=p ,03/1=9t و گروه کنترل 640/0=p ,49/0- =9t). سوخت کربوهیدرات در گروه تمرین، در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (001/0.=p ,30/4 =18t). تمرین مقاومتی، تأثیر معنی داری بر سطوح استراحتی NEFA (55/0 =p ,62/0=13t)، گلیسرول (564/0=p ,591/0=18t) و شاخص مقاومت انسولین (07/0=p , 02/2-=18t) نداشت. بر این اساس می توان گفت 12 هفته تمرین مقاومتی سبب کاهش سوخت کربوهیدرات، طی فعالیتی با شدت متوسط می شود، اما بر اکسیداسیون چربی و همچنین مقاومت انسولین تأثیری ندارد.