محمد خمرنیا

مقدمه: شیوع بیماری کرونا سیستم های آموزشی در سراسر جهان از جمله آموزش عالی ایران را تحت تأثیر قرار داده است. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت نظام آموزش مجازی در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان از دیدگاه دانشجویان انجام شد. روش کار: یک مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1399 در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. جامعه مورد پژوهش در این مطالعه شامل تمام دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان بود که از میان آنها تعداد 537 نفر پرسشنامه را تکمیل نمودند. پرسشنامه محقق ساخته با ابعاد کیفیت ارائه محتواهای آموزشی، زیرساخت های آموزش مجازی، کیفیت کلاس های آنلاین و کیفیت آزمون های مجازی جهت جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی (One way annova و ...) استفاده شد. نتایج: از دیدگاه دانشجویان بیشترین میانگین نمره مربوط به بعد زیرساخت آموزش مجازی (97/2) و کمترین میانگین نمره مربوط به بعد پاسخگویی (01/2) بود. در بعد پاسخگویی، 35% از دانشجویان، پاسخگویی مناسب به مشکلات دانشجویان توسط کارشناس EDO دانشکده را خیلی ضعیف ارزیابی کرده اند. بین جنسیت و بومی بودن و ابعاد کیفیت آموزش مجازی ارتباط معنی داری وجود نداشت. بین بعد کیفیت ارائه محتوا، کلاس انلاین، پاسخگویی، آزمون مجازی با دانشکده ها ارتباط معنی داری وجود داشت (001/.>P). بین تمام ابعاد آموزش مجازی و مقطع تحصیلی نیز ارتباط معنی داری وجود داشت (001/.>P). نتیجه گیری: ایجاد آمادگی در ابعاد مختلف انسانی و تجهیزات خود نیازمند برنامه ریزی دقیق و مناسب می باشد. با توجه به شرایط کنونی و افزایش استفاده از نظام آموزش مجازی لازم است که با تقویت ساختار ها و تکنولوژی های ضروری و اصلاح فرایند های آموزشی و ارزشیابی و آموزش اساتید و دانشجویان گام بلندی در راه توسعه سیستم های آموزش برداشته شود.

مقدمه: امروزه میزان دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی به عنوان شاخص عمده ی سلامت جامعه قلمداد می شود. مشاوره ی پزشکی از راه دور به استفاده از تجهیزات ارتباطی جهت ارتباط بین پزشکان و بیماران اطلاق می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی آمادگی بیمارستان های تخصصی دانشگاه علوم پزشکی ایران از لحاظ آگاهی مدیران، آمادگی نیروی انسانی، تجهیزات ارتباطی و فرایندهای لازم جهت پیاده سازی شبکه ی مشاوره ی پزشکی از راه دور بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقطعی و جامعه ی پژوهش شامل واحدهای مدیریت بیمارستان، واحد فن آوری اطلاعات، مدیر پرستاری و سرپرستان بود. نمونه ی مورد مطالعه شامل 106 نفر از مدیران ارشد و میانی بیمارستان های مورد مطالعه بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه ی دو قسمتی آگاهی و استانداردهای لازم برای اجرای مشاوره ی پزشکی از راه دور بود. روایی و پایایی پرسش نامه توسط پژوهشگر مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها ازطریق نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرارگرفت. یافته ها: از هشت بیمارستان مورد مطالعه، آگاهی مدیران 4 بیمارستان بالاتر از میانگین (29) و سایر بیمارستان ها کمتر از آن بود. از لحاظ استانداردها بیمارستان هاشمی نژاد نسبت به سایر بیمارستان ها در شرایط بهتری بود. در مجموع بیمارستان هاشمی نژاد و شهید فهمیده دارای امتیاز بالاتر از میانگین در مورد آگاهی مدیران و استانداردهای لازم بودند. نتیجه گیری: از بین هشت بیمارستان مورد مطالعه، تنها دو بیمارستان هاشمی نژاد وشهید فهمیده، دارای آمادگی لازم برای اجرای شبکه ی مشاوره ی پزشکی از راه دور بودند. راه اندازی شبکه ی مشاوره ی پزشکی از راه دور، می تواند دسترسی جامعه به خدمات بهداشتی درمانی را افزایش دهد و منجر به کاهش هزینه های سلامت شود، از این رو پیشنهاد می گردد بیمارستان ها جهت استقرار شبکه ی مشاوره ی پزشکی از راه دور، اقدامات لازم را انجام دهند.