سید هادی ناصری

تحلیل پوششی داده ها (DEA) یک روش برای مشخص کردن مرز کارایی از مجموعه امکان تولید می باشد. در مقابل تحلیل پوششی داده ها مدل دیگری وجود دارد که معکوس تحلیل پوششی داده ها (IDEA) نامیده می شود و برای مشخص کردن مرز ناکارایی از شبه مجموعه امکان تولید می باشد.در این مقاله یک معیار کارایی جدیدی با استفاده از مرز کارایی و ناکارایی و وزن به دست آمده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) پیشنهاد می کنیم.

زمانبندی، تخصیص منابع در افق برنامه ریزی برای اجرای مجموعه ای از وظایف است که استفاده از منابع در دسترس را بهینه می کند . بیشتر پژوهش های انجام شده در زمینه زمان بندی کارگاه باز ( Open Shop )، حالت ایستا و قطعی دارند، یعنی همه داده ها مشخص هستند و در افق زمانی تغییر نمی کنند، در حالی که مسائل زمان بندی واقعی به بندرت ایستا و قطعی هستند. برنامه ریزی واکنشی، زمینه پژوهش هایی است که بروز تغییرات و فرضیه ها غیرقطعی در مسائل زمان بندی جهان واقعی را بررسی می کند. از طرف دیگر، مسأله کارگاه باز در دسته NP-hard قرار دارد، بنابر این، در صورت بروز رویدادهای غیرمنتظره، حل مجدد مدل اولیه از نظر هزینه محاسباتی و زمان اجرا مقرون به صرفه نیست. بنابراین، در این پژوهش ها ابتدا مدل برنامه ریزی عدد صحیح آمیخته برای تولید زمان بندی اولیه مسأله کارگاه باز را ارائه می شود، در ادامه، به منظور اصلاح زمان بندی اولیه، مدل ارائه شده به برنامه ریزی واکنشی متناسب با تغییر موعد تحویل تعمیم داده می شود. در پایان، بنا به ضرورت مسأله، الگوریتمی کارا به منظور اصلاح زمان بندی اولیه ارائه می شود که در کنار مدل واکنشی، در صورت بروز هر رویدادی قابلیت کنترل بالایی را برای ناظر و مدیر کارگاه فراهم کند. این الگوریتم و تمامی مدل ها در محیط نرم افزاری Aimms پیاده سازی و اجرا شده و نتیجه های به دست آمده؛ کارایی به کارگیری رویکرد زمان بندی واکنشی، در شرایط بروز اختلال در موعد تحویل کارها را تایید می کند.