مسعود نذری دوست

عبور از میلان و سنت رئالیستی مسعود نذری دوست استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه شهید چمران اهواز nazridust@yahoo.fr ویدا شاه طالبی حسین آبادی کارشناس ارشد رشته زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه شهید چمران اهواز Assal@yahoo.com (۸۷/۱۰/ ۸۷ ، تاریخ تصویب: ۱۰ /۹/ (تاریخ دریافت: ۵ چکیده عبور از میلان اثری است از میشل بوتور، رمان نویس، فیلسوف و منتقد قرن بیستم. به رغم آنکه این اثر نوعی گذر می باشد، خوانندهای که به مطالعه رمانهای رئالیس تی عادت « رمان نو » بین شیوه رئالیستی سنتی و هنرجسورانه کرده، می تواند این اثر را به راحتی بخواند. اما اندک اندک،در نظر خواننده نقاط افتراق آشکار میشود و رما نی نو ظاهر میشود، رمانی که مهمترین ویژگیهای آن عبارت است ازنحوه ارائه واقعیت. هدف ای ن مقاله بررس ی وجوه اشتراک و افتراق این رمان با رمان رئالیستی سنتی است. در این مقاله خواهیم دید که برخلاف آثار رئالیستی ، ای ن اثر واقعیتی را نشان نمیدهد که نویسنده درک و تفسیر کرده است ؛ این رمان سرشار از نمادها و قطعاتی است که خواننده خود باید آنها را به هم ربط دهد تا پیچیدگی واقعیت را کشف و درک کند. نویسنده صرفًا به ذکر رفتار، گفتار و افکار شخصیتها بسنده میکند. کلمات کلیدی : توصیف، شخصیت، رمان نو، نماد ، واقعیت.

مطالعه ساختار روایت در ‹‹دفترچه بیمه›› اثر جلال آل احمد مسعود نذریدوست استادیار دانشگاه شهید چمران، اهواز nazridust@yahoo.fr 1392/5/ 1391 تاریخ پذیرش: 16 /11/ تاریخ دریافت: 13 در این مقاله به بررسی یکی از داستانهای کوتاه جلال آل احمد تحت عنوان ‹‹ دفترچه بیمه›› می پردازیم. همانطور که در اکثر آثار این نویسنده مشهود است، این داستان کوتاه نیز یک مسئله اجتماعی را مطرح می کند. آنچه در این مقاله به آن می- پردازیم تجزیه و تحلیل بافت و ساختار اثر ادبی است. بدین ترتیب خواهیم دید که تا چه اندازه این اثر همچون عمارتی هنری ساخته و پرداخته هنر و خلاقیت نویسنده آن است. بررسی ساختاری این اثر با توجه به نگرشهای جدید در نقد که بیشتر به شکل میپردازند، از این لحاظ جالب توجه است که امکان میدهد به معنا و دقیقتر بگوییم، به مجموعه معانیای دست یابیم که نویسنده آن را با قوه تخیل و هنر خویش در متن گنجانده است. از این رو، اصولا توجه به ساختار و عناصری نظیر استعاره است که امکان دریافت همان معنا یا مجموعه معانی را امکانپذیر میکند. کلید واژگان: روایت، داستان کوتاه، واقع گرایی، ساختار، حکایت در حکایت، استعاره.

Cet article a pour objet l'analyse de l'une des nouvelles de Sâdegh Hédâyat, grand écrivain de la littérature persane, intitulée Hâdji Morâd. Malgré le nombre considérable des études faites sur l'œuvre de cet auteur dont le chef-d’œuvre est mondialement connu et rangé par André Breton au nombre des classiques du surréalisme, cette nouvelle n'a pas encore fait l'objet d'analyse détaillée et rigoureuse. Dans cet article, nous portons un double regard sur cette nouvelle afin de clarifier la nature de l'action surprenante du personnage et sa décision autant étrange qui clôt la nouvelle. Pour ce faire, étant donné la nature littéraire du texte, à la première étape, nous procédons à l'analyse structurale de la nouvelle. Cette analyse précisera dans quelle mesure les apports textuels participent à la construction du sens. Au deuxième abord, une lecture psychanalytique, de nature freudienne, permettra non seulement de décoder l'action et la décision finale du personnage mais encore montrera dans quelle mesure l'organisation textuelle de la nouvelle s'achemine vers cette explication psychanalytique.

Rosi Carpe, publié chez l’édition de Minuit, est l'une des œuvres de Marie NDiaye qui s’est imposée comme un prodige de son époque, et à qui a été octroyé le prix Femina en 2001.Cette œuvre est truffée d’intrigues multiples et de péripéties qui lui donnent une qualité romanesque. Néanmoins, nous avons remarqué chez les protagonistes de ce roman, des particularités qui ne s’accordent pas avec celles qu’on attend des personnages d'une œuvre romanesque. Aussi, nous occupons-nous des personnages et des actions mises en place dans ce roman afin de clarifier cette contradiction entre les protagonistes de ce roman et ceux qu’on rencontre normalement dans une œuvre dite romanesque. Durant, cette analyse nous nous sommes inspirés de l’un des travaux de Todorov, critique français du vingtième siècle, intitulé « Roman poétique ». Ce que nous visons dans cette recherche, est d’essayer d’apporter une réponse à cette question : si, les caractéristiques de ce romans ne sont pas celle d’une œuvre romanesque, comment peut-on le qualifier, dans quelle catégorie peut-on le placer ?

Le structuralisme et le formalisme ont tendance à décomposer les textes afin d’en étudier les constituants. Ce fait aboutit à la séparation de la forme et le contenu et donc à la séparation du temps et de l’espace, l’aspect narratif et l’aspect descriptif du texte. Ainsi, la description se définit-elle comme un mode de la représentation qui arrête la succession temporelle des évènements dans le récit et y exerce une pause temporelle. Pourtant, nous savons que les rôles attribués aux constituants du texte ne sont pas définitifs. Nous connaissons aussi certains types narratifs qui s’introduisent dans le récit, comme un récit enchâssé et y font la pause temporelle. Ceux-ci se trouvent dans un autre niveau temporel que celui où sont narrés les évènements du récit principal. Dans deux romans de Marie NDiaye, La Sorcière et Rosie Carpe, nous observons les récits de rêve qui se trouvent au même niveau narratif où sont rapportés les actions et les évènements principaux et y produisent une pause.