غلامرضا جلالی نایینی

مدیریت کیفیت فراگیر راهکاری است که بسیاری از سازمان ها برای بقا خود در عرصه رقابت برگزیده اند. مدیران سازمان ها نیازمند کسب اطلاع در خصوص سطح TQM در سازمان هایشان هستند. هرچند میزان استقرار مدیریت کیفیت فراگیر تا حدودی زیادی میتواند نشان دهنده جایگاه و سطح سازمان در پذیرش این نگرش باشد، اما باید توجه داشت که فقط نهادینه شدن مدیریت کیفیت فراگیر به عنوان یک عادت سازمانی است که میتواند حضور مداوم و موفق سازمان ها در این نگرش را تضمین کند. بنابراین فارغ از میزان اجرای مدیریت کیفیت فراگیر، میزان پذیرش آن به عنوان یک عادت سازمانی اهمیت فراوانی خواهد داشت. در این پژوهش تلاش شده است تا به منظور سنجش میزان پذیرش مدیریت کیفیت فراگیر در سازمان ها به عنوان یک عادت سازمانی، مدلی ارایه شود. در این مقاله پرسشنامه ای تهیه شده و در بین تأمینکنندگان شرکت سازه گستر سایپا توزیع شده است و مدل پیشنهادی مورد تحلیل قرار گرفته است. با مقایسه نتایج اجرای این مدل در این زنجیره و اطلاعاتی که از قبل در این زنجیره وجود داشته است، اعتبار مدل مورد بررسی قرار گرفته وتصویر جدیدی از وضعیت زنجیره تأمین این شرکت ارایه شده است.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر دوره های آموزشی فنی خدمات پس از فروش خودروسازی بر بهبود مهارت فراگیران شرکت کننده در دوره ها انجام شده است. برای سنجش میزان تأثیر این دوره ها 10 متغیر شامل هفت توانایی پرسش از مشتری، شناخت سیستم ها، تشخیص ریشه عیب، اولویت بندی کنترل حدسها، کنترل ایرادات، رفع عیب و توانایی کنترل رفع عیب خودرو و همچنین، میزان تحصیلات، جایگاه شغلی و نوع دوره های آموزشی بررسی شده است. روش تحقیق کاربردی و توصیفی و از نوع پیمایشی و همبستگی بود. جامعه آماری کلیه فراگیران حاضر در دوره های مذکور در سال 1391 و 2670 نفر بودند. با استفاده از فرمول کوکران 1422 نفر آزمون شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه آزمون مهارت سنجی با هفت سؤال بود. روایی محتوای پرسشنامه با استفاده از نظرهای استادان دانشگاه تأیید شد. ضریب پایایی پرسشنامه آزمون از طریق آلفای کرونباخ 759/0 برآورد شد. برای اندازه گیری فرضیات از آزمونهای ویکاکسون، من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج به دست آمده از آزمونها نشان داد که در کلیه متغیرهای هفت گانه، دوره های آموزشی سبب افزایش مهارت فنی فراگیران شرکت کننده در این دوره ها می شود و بین تحصیلات و افزایش نمره مهارت فراگیران رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و نوع پست فراگیر در نمایندگی در افزایش نمره مهارت فراگیران تأثیر معنادار را مشخص کرد. بین تغییر نمرات مهارت سنجی دوره های آموزشی مختلف اختلاف معنادار مشاهده می شد.