مهدی علی آبادی

سوال اصلی(یا هدف اصلی): این پژوهش در راستای پاسخگویی به این سوال است که الگوی مطلوب تعامل شهرداری و مساجد شهر مشهد چیست و برای رسیدن به بهترین الگو، رعایت چه اصولی لازم و ضروری است. روش پژوهش: این پژوهش با روش کیفی و مصاحبه عمیق با 15 کارشناس و مطلع کلیدی در شهرداری مشهد، انجام شده است. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که از نظر خبرگان دو مسأله اساسی در این زمینه وجود دارد، نخست مدیریت منسجم و یکپارچه شهرداری در مواجهه با مساجد و سپس تأمین استقلال اقتصادی مساجد در هزینه های امور جاری. تلاش برای حل این دو مسأله از طریق طراحی یک شورای اداری با شرح وظایف مشخص و تلاش در راستای استقلال اقتصادی و تلاش برای حفظ مردمی بودن مسجد الگوی مطلوب برای این سازمان خواهد بود. اجرای این الگو باید به نحوی باشد که مساجد را به سوی استقلال اقتصادی در هزینه های اولیه خود هدایت کند تا از نقش شهرداری به مثابه ی متولی مساجد کاهش داده، زمینه ی لازم را برای احیای کارکردهای مردمی مساجد فراهم کند.

یکی از وجوه ارزیابی سازمان های فرهنگی، به عنوان متولیان اصلاح و رشد فرهنگ جامعه، ارزیابی مدیران عالی این سازمان ها می باشد. هر سیستم ارزیابی نیازمند معیارهایی برای ارزیابی می باشد که تحقیقات زیادی به این موضوع پرداخته اند. تعدد این معیارها، ضرورت اولویت بندی آن ها را دوچندان می نماید، چه اینکه فرایند ارزیابی همواره زمان بر و پرهزینه است؛ از این رو هدف از تحقیق حاضر اولویت بندی معیارهای ارزیابی مدیران عالی سازمان های فرهنگی می باشد. بر این مبنا، ابتدا معیارهای ارزیابی عملکرد مدیران از دیدگاه حضرت امیرA بر اساس مطالعات و تحقیقات پیشین استخراج شده و در مرحله بعد از طریق پرسش نامه نظرخواهی از خبرگان، این معیارها با استفاده از دو روش TOPSIS و SAW و بر اساس ۳ ملاک: ۱. تأثیرگذاری در افزایش بهره وری سازمانی؛ ۲. تناسب با جایگاه مدیران عالی سازمان؛ ۳. قابلیت سنجش، اولویت بندی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد معیارهایی که مبین ویژگی های عملکردی و تخصصی افراد هستند، مانند علم، توانمندی، مشورت پذیری و...، در ارزیابی مدیران عالی سازمان های فرهنگی اولویت بالاتری دارند تا معیارهایی که نشان دهنده ویژگی شخصی افراد مانند تقوا، سلامت نفس و... می باشند و عمده ترین دلیل این امر نیز این است که از نظر خبرگان، معیارهای ناظر به تخصص محوری، داری قابلیت سنجش بالاتری از معیارهای ارزشی می باشند؛ از این رو پیشنهاد تحقیق حاضر این است که معیارهای مهمی چون تقوا، تعهد و... ابتدا باید به معیارهای قابل سنجش تری تبدیل شده و سپس در فرایند ارزیابی به کار روند.