ندا عبادی

پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری در افزایش امید به زندگی زنان بدون همسر شهر اهواز پرداخته است. نمونه آماری پژوهش 50 نفر بود که به روش تصادفی خوشه ای و تصادفی ساده انتخاب شده و به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم گردید. برای گردآوری داده ها، از پرسش نامه امیدواری میلر استفاده شد که ضریب پایایی آن به شیوه آلفایکرونباخ (91/ 0 r=) محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های آزمون، از روش آماری تحلیل کواریانس یک متغیر استفاده گردید. سطح معناداری برای تایید فرضیه پژوهش 05/0=α در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش نشان دهد که، کاربرد مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن بر افزایش امید به زندگی زنان بدون همسر شهر اهواز مؤثر بوده(0001/0 P=) و تاثیر آموزش مورد نظر، با توجه به نتایج آزمون پیگیری، از ثبات لازم برخوردار بوده است.