قرآن، نامه خدا
آرشیو
چکیده
متن
وقتی بناست از یک دوست صمیمی نامه‌ای دریافت کنی، گوش به زنگ نامه‌رسانی. وقتی نامه به دستت می‌رسد، در اولین فرصت آن را باز می‌کنی و شروع می‌کنی به خواندن. هر سطر که می‌خوانی، لذّت می‌بری، با خواندن جملات نامه دوستت، چهره او و خاطراتی که از او داری در چشمت و ذهنت ترسیم می‌شود، علاقه‌ات به او بیشتر می‌شود. برمی‌داری و برایش جواب می‌نویسی و از محبت‌های او تشکر می‌کنی و نشان می‌دهی که تو هم او را دوست داری و نامه‌اش را بی‌جواب نمی‌گذاری.
حال، اگر آن دوست صمیم «خدای مهربان» باشد و آن نامه بسیار عزیز و دوست داشتنی «قرآن» نام داشته باشد و آن پیک خوش خبر و پیام رسان مهربان، «پیامبر خدا» باشد، با این نامه و پیک چه خواهی کرد و چه می‌کنی؟
این نامه، بیش از هزار وچهارصد سال است که رسیده است.
در طول این مدت، میلیون‌ها انسان، مخاطب این نامه الهی بوده‌اند، پیوسته آن را هر روز گشوده و خوانده و لذّت برده‌اند.
پبعضی هم از بس به این نامه و فرستنده و آورنده‌اش علاقه داشته‌اند که همه متن آن را حفظ کرده‌اند. به اینگونه عاشقان، «حافظ قرآن» می‌گویند. حتماً تو هم کسانی را می‌شناسی که همه یا بخشی از آن را از حفظ دارند. شاید خودت هم یکی از آنان باشی و اگر چنین است، عطر قرآن را روز و شب در تنهایی و جمع، استشمام و احساس می‌کنی.
در حدیثی، امام صادق (ع) قرآن کریم را «منشور پروردگار» نامیده و فرموده است: سزاوار است که یک مسلمان، هر روز این منشور الهی را پیش روی خودش باز کند و در آن بنگرد و به معانی و مفاهیم آن فکر کند و «امر» و «نهی» پروردگارش را مورد توجه قرار دهد و هر روز با خواندن پنجاه آیه از قرآن، این عهد نامه مقدس را محور اندیشه و عمل خویش قرار دهد.
قرآن به زبان عربی است و پر از نکته‌ها، اسرار، پندها، آموزش‌ها، حکایت‌ها و هدایت‌هاست. اگر در حدّی به عربی تسلط نداری که مستقیماً از خود آیات، «پیام»ها را بگیری، از روی «ترجمه» که می‌توانی!
قرآن به زبان فارسی، ترکی، اردو، انگلیسی، فرانسه و زبان‌های دیگر ترجمه شده است. آنان که قدرت استفاده از متن عربی آیات و کتاب‌های تفسیر قرآن ندارند، از روی ترجمه، راهی به دنیای زیبا و شیرین و پرنکته کلام خدا باز می‌کنند.
مهم آن است که با این کتاب، مأنوس باشی.
قرآن، یعنی کتابی که قرائت می‌شود، یعنی خواندنی. خداوند خودش سفارش کرده که تا می‌توانید قرآن بخوانید: (فاقرؤا ما تیسّر من القرآن).
البته خواندن به قصد فهمیدن و فهمیدن برای عمل کردن.
سالها پیش، نامه‌ای به انگلیسی از سوی یک استاد برایم فرستاده شده بود. آن سالها من چندان زبان خارجی نمی‌دانستم. خیلی دلم می‌خواست هرچه زودتر بدانم در آن نامه چه نوشته است. این بودکه به این و آن نشانه می‌دادم و به کمک آنان و کتاب لغت، سعی می‌کردم بفهم مضمون نامه چیست و من چه باید بکنم و از من چه خواسته است؟ البته پاسخی هم برایش فرستادم.
اگر قرآن، کتابی است که از سوی بهترین دوستمان یعنی خدا برای ما نوشته شده است، باید با اشتیاق و پیگیری بفهمیم که حرف‌های آفریدگارمان با ما چیست و از ما چه خواسته و دوست دارد چگونه باشیم و چه بکنیم و چه نکنیم؟ این را از ترجمه‌ها و تفسیرها هم می‌توان به دست آورد. ولی بیش از آن باید از افراد «قرآن شناس» بهره بگیریم. قرآن شناس‌ترین انسان‌ها امامان مایند، پس از آنان مفسّران بزرگ.
حیف که بعضی‌ها، رغبتی برای خواندن و فهمیدن این «کتاب خدا» نشان نمی‌دهند.
حیف که بعضی‌ها، پنجره دلشان را به روی نسیم معطّری که از این «بوستان الهی» می‌وزد، می‌بندند و خود را محروم می‌سازند.
حیف که بعضی‌ها، به قرآن در حدّ یک کتاب عادی هم توجّه نمی‌کنند و با آن آشنا نیستند.
آنان که قرآن را متروک و مهجور ساخته و با آن قهر کرده‌اند، روز قیامت چه جوابی برای خدا خواهند داشت؟ و اگر خدا بپرسد نامه‌ای را که برایتان فرستادم، آیا باز کردید؟ خواندید؟ فهمیدید؟ به آن عمل کردید؟ چه خواهند گفت؟ و چگونه بار شرمندگی را تحمّل خواهند کرد؟!
خوشا به حال شما که با «کلام الله» آشنا و مأنوسید.
هر که در دنیا با قرآن باشد و فکرش قرآنی، کلامش قرآنی و عملش قرآنی باشد، قرآن در فردای قیامت از او «شفاعت» خواهد کرد و سرمایه نجات او خواهد بود.
خدایا !
زندگی ما را قرآنی، مرگ ما را قرآنی و حشر ما را هم قرآنی قرار بده، آمین.
حال، اگر آن دوست صمیم «خدای مهربان» باشد و آن نامه بسیار عزیز و دوست داشتنی «قرآن» نام داشته باشد و آن پیک خوش خبر و پیام رسان مهربان، «پیامبر خدا» باشد، با این نامه و پیک چه خواهی کرد و چه می‌کنی؟
این نامه، بیش از هزار وچهارصد سال است که رسیده است.
در طول این مدت، میلیون‌ها انسان، مخاطب این نامه الهی بوده‌اند، پیوسته آن را هر روز گشوده و خوانده و لذّت برده‌اند.
پبعضی هم از بس به این نامه و فرستنده و آورنده‌اش علاقه داشته‌اند که همه متن آن را حفظ کرده‌اند. به اینگونه عاشقان، «حافظ قرآن» می‌گویند. حتماً تو هم کسانی را می‌شناسی که همه یا بخشی از آن را از حفظ دارند. شاید خودت هم یکی از آنان باشی و اگر چنین است، عطر قرآن را روز و شب در تنهایی و جمع، استشمام و احساس می‌کنی.
در حدیثی، امام صادق (ع) قرآن کریم را «منشور پروردگار» نامیده و فرموده است: سزاوار است که یک مسلمان، هر روز این منشور الهی را پیش روی خودش باز کند و در آن بنگرد و به معانی و مفاهیم آن فکر کند و «امر» و «نهی» پروردگارش را مورد توجه قرار دهد و هر روز با خواندن پنجاه آیه از قرآن، این عهد نامه مقدس را محور اندیشه و عمل خویش قرار دهد.
قرآن به زبان عربی است و پر از نکته‌ها، اسرار، پندها، آموزش‌ها، حکایت‌ها و هدایت‌هاست. اگر در حدّی به عربی تسلط نداری که مستقیماً از خود آیات، «پیام»ها را بگیری، از روی «ترجمه» که می‌توانی!
قرآن به زبان فارسی، ترکی، اردو، انگلیسی، فرانسه و زبان‌های دیگر ترجمه شده است. آنان که قدرت استفاده از متن عربی آیات و کتاب‌های تفسیر قرآن ندارند، از روی ترجمه، راهی به دنیای زیبا و شیرین و پرنکته کلام خدا باز می‌کنند.
مهم آن است که با این کتاب، مأنوس باشی.
قرآن، یعنی کتابی که قرائت می‌شود، یعنی خواندنی. خداوند خودش سفارش کرده که تا می‌توانید قرآن بخوانید: (فاقرؤا ما تیسّر من القرآن).
البته خواندن به قصد فهمیدن و فهمیدن برای عمل کردن.
سالها پیش، نامه‌ای به انگلیسی از سوی یک استاد برایم فرستاده شده بود. آن سالها من چندان زبان خارجی نمی‌دانستم. خیلی دلم می‌خواست هرچه زودتر بدانم در آن نامه چه نوشته است. این بودکه به این و آن نشانه می‌دادم و به کمک آنان و کتاب لغت، سعی می‌کردم بفهم مضمون نامه چیست و من چه باید بکنم و از من چه خواسته است؟ البته پاسخی هم برایش فرستادم.
اگر قرآن، کتابی است که از سوی بهترین دوستمان یعنی خدا برای ما نوشته شده است، باید با اشتیاق و پیگیری بفهمیم که حرف‌های آفریدگارمان با ما چیست و از ما چه خواسته و دوست دارد چگونه باشیم و چه بکنیم و چه نکنیم؟ این را از ترجمه‌ها و تفسیرها هم می‌توان به دست آورد. ولی بیش از آن باید از افراد «قرآن شناس» بهره بگیریم. قرآن شناس‌ترین انسان‌ها امامان مایند، پس از آنان مفسّران بزرگ.
حیف که بعضی‌ها، رغبتی برای خواندن و فهمیدن این «کتاب خدا» نشان نمی‌دهند.
حیف که بعضی‌ها، پنجره دلشان را به روی نسیم معطّری که از این «بوستان الهی» می‌وزد، می‌بندند و خود را محروم می‌سازند.
حیف که بعضی‌ها، به قرآن در حدّ یک کتاب عادی هم توجّه نمی‌کنند و با آن آشنا نیستند.
آنان که قرآن را متروک و مهجور ساخته و با آن قهر کرده‌اند، روز قیامت چه جوابی برای خدا خواهند داشت؟ و اگر خدا بپرسد نامه‌ای را که برایتان فرستادم، آیا باز کردید؟ خواندید؟ فهمیدید؟ به آن عمل کردید؟ چه خواهند گفت؟ و چگونه بار شرمندگی را تحمّل خواهند کرد؟!
خوشا به حال شما که با «کلام الله» آشنا و مأنوسید.
هر که در دنیا با قرآن باشد و فکرش قرآنی، کلامش قرآنی و عملش قرآنی باشد، قرآن در فردای قیامت از او «شفاعت» خواهد کرد و سرمایه نجات او خواهد بود.
خدایا !
زندگی ما را قرآنی، مرگ ما را قرآنی و حشر ما را هم قرآنی قرار بده، آمین.
تبلیغات
