هدف مقاله حاضر تمرکز بر مسئله اردوگاههاست. نویسنده ابتدا به طرح انواع اردوگاهها و عناوین اردوگاههاى مهم و ذکر مدعیات اصحاب هولوکاست مىپردازد در قسمت بعدى به ترتیب با اردوگاههاى مهمى که ادعا شده است اردوگاههاى نابودگرى (قتلعام) و به اعتقاد نویسنده، اردوگاههاى ترانزیتى (Transition Camp) بودهاند، بحث می شود. سپس در مورد هر اردوگاه به نقد ادله حامیان هولوکاست پرداخته می شود.به اعتقاد نویسنده اندک اسناد واقعى باقیمانده – و نه شهادتهاى سراسر کذب و ضد و نقیض - به خوبى نشانگر آن هستندکه اردوگاهها اماکنى بودند براى نگهدارى گروههایى که حکومت آلمان از ناحیه آنها - به ویژه در شرایط بحرانى جنگ - احساس خطر مىکرد به علاوه استفاده ارزان از انرژى کار آنها و بعضاً ترانزیت آنها بهمناطق دورتر یا خارج از متصرفات نازیها مد نظر نظام هیتلری بوده و نه کشتار نظام مند عده ای خاص.
