حیات طیبه و مبانى کلامى انقلاب اسلامى

2 . اولین مبناى انقلاب، فطرت یا یک معرفت‏شهودى و وجودى و یا علم حضورى یا خلقت هدایت‏یافته بود; فطرتى که در جان مردمان رسوخ داشته و دین، مذهب، ملت، دولت، نژاد، قومیت و ... در آن دخالتى ندارد، مگر از باب ذکر و یادآورى یا غفلت از آن . پس نقطه مشترک همه انسان‏ها از زن و مرد گرفته تا کوچک و بزرگ، این است که همه داراى این فطرت هستند .
3 . فطرت چیزى است که مردمان (ناس) بر آن سرشته شده‏اند، پس مردم از آن جهت که مردم (ناس) هستند، داراى فطرت هستند . فطرت بازندگى رابطه مستقیم دارد، چرا که مردم از آن جهت مردم نامیده مى‏شوند که در یک محیط و جغرافیاى فرهنگى و با فرهنگ خاص خود زندگى مى‏کنند; پس فطرت رمز و راز زندگى مردم است .
4 . انسان کامل از آن جهت کامل است که فطرت کامل دارد و چون فطرت کامل دارد، زندگى کامل دارد; بنابراین مى‏توان نتیجه گرفت که مردم‏ترین مردم، انسان کامل است; از این رو شوق و عشق او به مردم از خود مردم نسبت‏به خودشان بیشتر است، به همین دلیل اولى از خود مردم به انفس مردم است، پس پیشى گرفتن انسان کامل به مردم از باب شفقت‏بر خلق خدا و مردمان است، نه از باب حکومت و برترى .
5 . به همین دلیل، حکومت او یک حکومت جبابره نیست، بلکه یک حکومت و دولت کریمه است که بر کرامت مردمان از آن جهت که مردمان هستند، اهتمام مى‏ورزد تا تحت‏حکومت او بر مردمان، اعم از یهودى، مسیحى و مسلمان، ظلمى و ننگى نرود و آنها را در امنیت و عدالت، و سپس در معنویت غرقه کند که اگر خلخالى از پاى زن یهودیه در آورند و یا پیر مرد مسیحى مانده از کار در کوچه گدایى کند، غرق در غصه شود . به‏طورى که دق مرگى را براى چنین ظلم، ننگ و تحقیر، سزاوار و حق بداند .
6 . دولت کریمه در پى ایجاد حیات طیبه و زندگى پاک است . زندگى پاکى که مردمان به‏عنوان یک آرمان در زندگى روزمره خود به دنبال آن باشند، چون زندگى روزمره، اگر آرمانى از جنس و ماهیت‏خود در درون خود نداشته باشد، به یکنواختى و بى‏معنایى مبتلا خواهد شد; آن‏چنان که زندگى غربى امروزه با فرهنگ عوام پسند خود (popularculture) بى‏معنا شده و انسان را به استرس، ناامیدى، افسردگى و یا پرخاش مبتلا کرده است .
7 . چون آرمان از خود زندگى بر آمده و از آن خارج نیست، خشونت نیست . زیرا خداوند حیات و زندگى، تجاوز کنندگان و تعدى‏گران را دوست ندارد و انسان کامل فقط در حال ذکر است . ذکر و یادآورى فطرت و بازگشت‏به فطرت همان انابه و توبه به درگاه خداوند زندگى است; بازگشتى که بیشتر بازگشت‏به زندگى از نظر کمى، مادى، کیفى و معنوى است . خشونت نیز هنگامى روا داشته مى‏شود که افرادى با قتال و قتل، بخواهند از این ذکر و یادآورى جلوگیرى کنند و یا هنگامى مجاز شمرده مى‏شود که براى حفظ حیات و زندگى، پیام مى‏آید که بر آنان بتازید، همان‏طور که آنها بر شما تاخته‏اند و این همان جهاد براى عدالت و معنویت است .
8 . همه اینها در قالب یک مبناى کلامى دیگر رخ مى‏دهد و آن فلسفه تاریخ شیعه است; فلسفه تاریخى‏اى که با تجلى دو انسان کامل شروع مى‏شود و خاتمه مى‏یابد; شروع آن، تجلى انسان کامل در عاشورا و در حادثه کربلا بود و این مبدا شروع فلسفه تاریخى شیعه بود و این سیر در زیارات امام حسین (ع) تا تجلى انسان کامل دیگر در آخر الزمان که همان مهدى موعود (عج) است، ادامه مى‏یابد . این فلسفه تاریخى تعیین کننده تمامى حرکت‏هاى شیعه است; به این معنا که هر حرکتى در این میان، باید هویت نهضتى حسینى داشته باشد و حرکتى براى ظهور باشد .
9 . حیات طیبه و زندگى پاک، در این فلسفه تاریخى معنا پیدا مى‏کند; یعنى حیاتى که در این حرکت تاریخى قرار دارد و در غیر آن صورت، حیات یا طیبه نیست‏یا خبیثه است، لذا کسانى که از باب روشنفکرى (مثل انجمن حجتیه)، برکنارى مى‏نشینند و هیچ حرکتى نمى‏کنند، داراى این حیات طیبه نخواهند بود و در مقابل کسانى که زمینه را براى ظهور با حرکت مقدمه‏سازى و امتحان و ابتلا شروع مى‏کنند، آنها داراى حیات طیبه هستند، چون حیات طیبه، مرگ و موت طیبه را به‏دنبال خود مى‏آورد، زیرا حیات و زندگى شبیه انسان کامل، مرگ شبیه به انسان کامل را به‏دنبال دارد، و سلام بر روز تولد و روز مرگ و روز بعثت او از خاک در قیامت را به‏دنبال خواهد داشت .
10 . آنها که از باب پیشرفت و توسعه، زندگى طیبه مردم را به هم مى‏ریزند و عده‏اى را برفراز اسراف و تبذیر و فساد و عده‏اى را بر سفره فقر، درماندگى، ذلت و فساد قرار مى‏دهند، زندگى خبیثه‏اى را رقم مى‏زنند که هرگز با مبانى کلامى انقلاب اسلامى منطبق نیست .