نقد غلوانگاری باور شیعه به عصمت اهل بیت علیهم السلام از سوی سلفیان
آرشیو
چکیده
قدر مشترک تعاریف مذاهب گوناگون این است که غلو به معنای تجاوز از حد شرعی در مدح یا ذم دیگری است و به واسطه این تعریف، سلفیان شیعه را به جهت اعتقاد به عصمت اهل بیت علیهم السلام متجاوز از حدود شرع و غالی می خوانند؛ حال آنکه در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و بر پایه داده های کتابخانه ای سعی می شود اثبات گردد قرآن و سنت بیانگر مشروع بودن چنین اعتقادی است؛ برای نمونه آیه تطهیر و آیه مشهور به اولی الامر و احادیثی که ذیل این آیات در منابع معتبر روایی اهل سنت و کتب مورد اعتماد سلفیان قید شده،حاکی از این مسئله است. بنابراین اصل اعتقاد شیعه در بحث عصمت، متکی به منابع شرع مقدس اسلام است و موضوعاً از عنوان غلو خارج می شود؛ اما در بحث مصداق معصوم باید ادله منکران و مثبتان در این خصوص بررسی شود و بر فرض که شیعه در تعیین مصداق به اشتباه رفته باشد، این مسئله نمی تواند سبب غلو شیعه باشد.Criticism of the Shi’ah belief in the infallibility of the Ahl al-Bayt (peace be upon them) by the Salafis
The common denominator of the definitions of different sects is that exaggeration means exceeding the shari'ah limit in praise or vilification, and through this definition, the Shi’ah are called transgressors by the Salafis for believing in the infallibility of the Ahl al-Bayt (AS). However, in this article, a descriptive-analytical method based on library data tries to prove that the Qur'an and Sunnah indicate the legitimacy of such a belief. As an example, the verse of purification and the famous verse known as the Ulul Amr verse, and the hadiths that are mentioned below these verses in the authentic sources of Sunni narration and books trusted by the Salafis, indicate this issue. Therefore, the principle of Shi’ah belief in the discussion of infallibility is based on the sources of the holy shari'ah of Islam and the subject is removed from the title of exaggeration, but in the discussion of infallible example, the arguments of the deniers and the affirmers in this regard should be examined. This issue cannot be the basis of making the Shi’ah exaggerators.