ارایه الگوی پارادایمی توسعه پایدار در ورزش همگانی براساس رویکرد تعاملی فرهنگی اجتماعی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
چکیده
هدف پژوهش حاضر، ارائه الگوی پارادایمی توسعه پایدار ورزش همگانی با رویکرد فرهنگی- اجتماعی به شیوه داده بنیاد بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه متخصصان، صاحب نظران، سیاست گذاران، مشاوران و فعالان حوزه ورزش همگانی تشکیل می دادند و روش نمونه گیری به صورت غیر احتمالی- هدفمند بود. اندازه نمونه در این پژوهش بر مبنای شاخص اشباع نظری برابر با 16 نفر شد. داده ها بر اساس مصاحبه باز و بر مبنای سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل گردیدند که 141 مفهوم اولیه، 24 کد محوری و 5 کد گزینشی به دست آمد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل مصاحبه های کیفی نشان داد که عوامل مداخله گر شامل عدم پوشش و حمایت رسانه ها، عدم توجه به ذائقه مخاطبان، لذت بردن و علایق شخصی و بی توجهی سیاست گذاران و پیامدها شامل بهبود تعاملات اجتماعی، افزایش میزان مشارکت در فعالیت بدنی، نهادینه کردن ورزش همگانی در جامعه و تغییر نگرش و رفتار افراد به ورزش همگانی بودند. براساس مدل تحقیق، یکی از راهبردهای نهادینه کردن ورزش همگانی در زندگی روزمره مردم، تدوین برنامه نظام مند برای تمامی نهادهای اجتماعی است.Presentation a Paradigm Pattern for the Sustainable Development of Sport for All with a Socio-Cultural Approach
The research is to offer a paradigm model for the sustainable development of sport for all based on an interactive, socio-cultural approach by using Grounded-Theory. The statistical population included specialists, experts, policy-makers, consultants and activists in the field of sport for all. Moreover, the sampling procedure comprised non-probability sampling with purposeful selection and the sample size was 16, based on the theoretical saturation index. In the next stage, the collected data was analyzed, using an open interview based on the three stages of open, axial, and selective coding. Having analyzed the data, the researchers identified 24 axial codes and five selective ones for the initial 141 concepts. The results, which were gleaned from the analysis of qualitative interviews, suggested that, on the one hand, the intervening factors included lack of media coverage and support, disregard for audience tastes, enjoyment and personal interests, and finally, negligence on the part of policy-makers. The consequences, on the other hand, encompassed the improvement of social interactions, the increasing rate of participation in physical activities, the institutionalization of public sports in the society as well as changes in people’s attitudes and behavior with regards to public sports.
Finally, it could be argued that according to the research model, one of the best strategies for the institutionalization of sport for all in people’s daily lives is to develop a systematic program involving all essential social institutions.