واکاوی «بدن ذهن» در متد تربیت بازیگر تاداشی سوزوکی و شیوه بازیگری سایکوفیزیکال فلیپ زرلی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مفهوم «بدن ذهن» در نزد افرادی که در پی آن اند تا دوگانه انگاری دکارتی ذهن- بدن را به معارضه بطلبند، بر یکپارچگی ذهن و بدن تأکید دارد. بر این مبنا، بدن از ذهن جدا نیست و بالعکس. فرض های مرتبط با بدن ذهن در قرن گذشته در سیستم ها و شیوه های گوناگون آموزش بازیگری به جد مورد بحث بوده است. در بسیاری از شیوه ها و رویکردها به بازیگری و آموزش بازیگر مجزا قلمداد کردن بدن و ذهن و تأکید بر یکی از این دو و تقدم بخشیدن به آن و نادیده انگاشتن دیگری مشکلات و بدفهمی های بسیاری را به همراه داشته که پیامدهای آن در عمل و اجرا نیز به خوبی قابل مشاهده است.متد تربیت بازیگر تاداشی سوزوکی فرایندی دشوار و دقیق دارد که درعین حال به رهایی اجراگر منتهی می شود. با بررسی تمرین های متد سوزوکی پی می بریم که تمرکز آن ها عمدتاً بر این است که چگونه می توان بدن ذهن تک تک اجراگران را پرورش داد و قدرت جسمانی و آوایی، انرژی و کنترل، و تمرکز آن ها را تقویت کرد. فلیپ زرلی نیز با الهام از هنرهای رزمی آسیایی نظیر تای چی چوان و کالاریپایاتو و تکنیک های مدیتیشن سعی در فعال کردن بدن ذهن در اجراگرانش دارد به نحوی که در شیوه او بدن و ذهن در لحظه در قالب یک واحد یکپارچه عمل می کنند. در پژوهش حاضر تلاش بر این است که توازن بدن ذهن در فعالیت های سوزوکی و زرلی در تربیت بازیگر واکاوی شده و بررسی شود که چگونه هریک از آن ها با بهره گیری از هنرهای بدنی و رزمی و نیز فلسفه های آسیایی در تلاش اند برای این مسئله بنیادین راه حلی بیابند و پرسش اصلی پژوهش این است که بدن ذهن در متد سوزوکی و شیوه تربیت بازیگر سایکوفیزیکال چگونه پرورش می یابد؟ یافته های پژوهش نشان می دهند که در تمرین های متد سوزوکی همسو با هنرهای رزمی سنتی ژاپنی بدن ذهن بازیگران به خوبی پرورش می یابد. از سوی دیگر در بازیگری سایکوفیزیکال زرلی نیز که متأثر از یوگا و هنرهای رزمی آسیایی است، پرورش بدن ذهن نقش محوری دارد و اجراگر با بدن ذهن پرورش یافته قادر می شود حضور صحنه ای قدرتمندی را به نمایش بگذارد.Exploring Body mind in Tadashi Suzuki’s Acting Training Method and Phillip Zarrilli’s Psycho physical Acting
The term “bodymind” is used to emphasize the total integration of the mind and the body. Therefore, this term indicates that the body is by no means separate from the mind and vice versa. The use of this term is particularly important to those scholars and researchers who attempt to challenge Cartesian mind-body dualism. When we turn our attention to the history of the mind-body problem in the Western philosophy, three general trends of thought, or paradigms, manifest themselves. They include the Aristotelian paradigm, The Cartesian paradigm, and the materialist or physicalist paradigm. Consequently, the problem of body-mind can be examined from different points of View. However, in the present study the focus is particularly on actor training. In actor training the issue of body and mind has divided practitioners and theorists into two broad categories, those who emphasize the mental and psychological aspects of acting and those who tend to explore the physical and kinaesthetic aspects of acting. Method acting and physical theatre respectively are the manifestations of each category. Nevertheless, many practitioners of actor training including Konstantin Stanislavski, Jacques Lecoq, and more recently, Tadashi Suzuki and Phillip Zarrilli have realized the importance of unifying body and mind by cultivating the actors’ bodymind. Exploring Tadashi Suzuki’s exercises for training actors in what is known as “The Suzuki Method” illustrates the way he puts emphasis on cultivating the actors’ bodymind. Similarly, Philip Zarrilli in his psychophysical acting, attempts to cultivate the actors’ bodymind by using a variety of techniques taken from Kalaripayattu, hatha yoga, and T’ai chi ch’uan. The present study aims to explore how each of these two practitioners pays attention to the actors’ bodymind in their actor training. The results of the study show both in the Suzuki Method of actor training and Zarrilli’s psychophysical acting, special emphasis is placed upon the actor/ performer’s “bodymind” albeit in different ways.
تبلیغات
