تحلیل و بررسی نظریه و ساختار درام مستند از منظر نگاه درک پجت و کرول مارتین (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
این مقاله به معرفی و تحلیل ویژگی ها و ساختار متنی درام مستند می پردازد و برای این امر از نظریات دو پژوهشگر تاثیرگزار این حوزه یعنی درک پجت و کرول مارتین استفاده می شود.درام مستند گونه ای نمایشی می باشد که از وقایع تاریخی و حقیقی مانند مصاحبه ها، اسناد و گزارش های روزنامه ها بهره می جوید تا رویداد ها و زندگی افرادی خاص از جامعه را به تصویر کشد. این گونه نمایشی اغلب به موضوعات سیاسی و اجتماعی رسیدگی می کند و همواره بر پایبندی خود به حقیقت و اصالت تاکید دارد. درام مستند در قرن بیستم و بیست و یکم با رشد ابزار های فناورانه مانند ضبط صوت و ویدئو پروژکتور بیش از پیش مورد استفاده قرار گرفت و همواره به عنوان گونه ای نمایشی در نظر گرفته شد که می تواند دانش تاریخی را در صحنه تئاتر آموزش دهد، و معمولا بر سه گفتمان مبتنی بر واقعیت، گفتمان مبتنی بر درام داستانی، و گفتمان زیبایی شناختی و تحلیلی استوار است. این مقاله، با استفاده از روش تاریخ نگاری و توصیفی تحلیلی از ابعاد مختلف این گونه نمایشی از جمله اهمیت جمع گرایی و تفاوت میان گزارش و ضبط به این نتیجه خواهد رسید که درام مستند ظرفیتی فراتر از آموزش دارد و قابلیت ایجاد ارتباط نزدیک میان مخاطب، هنرمند و سوژه را فراهم می سازد. امید است با بررسی جایگاه و ارزش درام مستند در عصر معاصر و با تاکید بر نیاز به تحقیقات بیشتر برای کشف ظرفیت های آن در راستای درگیر کردن مخاطبان، تشویق به تفکر انتقادی و الهام بخشیدن به تغییرات اجتماعی بتوانیم انگیزه پژوهش و تولید این نوع درام را در ایران افزایش افزایش دهیم.The Analysis of the Theory and Structure of Documentary Drama through the Lens of Derek Paget and Carol Martin
This article delves into the distinguishing features and textual structure of documentary drama by reviewing and comparing the theories of Derek Paget and Carol Martin. The docudrama is a genre that utilizes real and historical events like interviews, documents, and newspaper informations to explore the real life events and people. It usually revolves around the political and social themes and issues and claims to revolve around truth and authenticity. The article explicates that documentary drama relies on three types of discourse: the discourse of factuality, the discourse of fictional drama, and aesthetic and analytical discourse. In the twenty-first century, with the proliferation of technological tools, documentary drama has been increasingly employed and recognized as a theatrical genre that can impart historical knowledge. This article provides a comprehensive analysis of the multifaceted dimensions of documentary drama, including the significance of collectivism and the preference for reporting over recording. It argues that documentary drama has the potential to establish intimate connections among the audience, artist, and documentary subject, and its scope extends beyond mere education. Finally, this article underscores the importance and value of documentary drama in contemporary society and advocates for further research to explore its potential to engage audiences, stimulate critical thinking, and inspire social change.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
تبلیغات
