اثربخشی درمان هیجان مدار بر تاب آوری و تنظیم هیجانی زنان تحت خشونت خانگی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان هیجان مدار بر تاب آوری و تنظیم هیجانی زنان تحت خشونت خانگی شهر تهران بود. روش و مواد: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه آزمایش و کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری کلیه زنان قربانی خشونت خانگی شهر تهران که در نیمه اول سال 2023 به کلینیک های روانشناسی شهر تهران مراجعه کرده بودند، تشکیل دادند که با روش نمونه گیری در دسترس به صورت داوطلبانه انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش در 12 جلسه 90 دقیقه ای مداخله روان درمانی گروهی درمان هیجان مدار را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزار اندازه گیری مورداستفاده در پژوهش، پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و پرسشنامه تنظیم هیجانی (گارنفسکی و کرایج، 2006) بود. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرم افزار SPSS نسخه 23 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس مختلط) انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان هیجان مدار باعث افزایش تاب آوری در زنان تحت خشونت خانگی شده است. همچنین نتایج نشان داد که درمان هیجان مدار باعث افزایش تنظیم هیجانی در زنان تحت خشونت خانگی شده است. نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت که روان درمانی گروهی هیجان مدار روشی مؤثر به منظور بهبود تاب آوری و تنظیم هیجانی در زنان تحت خشونت خانگی است.The Effectiveness of Emotion-Focused Therapy on Resilience and Emotion Regulation in Women Experiencing Domestic Violence
Background and Objective: The present study aimed to determine the effectiveness of emotion-focused therapy on resilience and emotion regulation in women experiencing domestic violence in Tehran. Methods and Materials: This semi-experimental study employed a pre-test and post-test design with experimental and control groups and follow-up. The statistical population comprised all women victims of domestic violence in Tehran who visited psychological clinics in the first half of 2023. Participants were selected voluntarily through convenience sampling and divided into two groups: an experimental group (15 individuals) and a control group (15 individuals). The experimental group received 12 sessions of 90-minute group emotion-focused psychotherapy, while the control group remained on a waiting list. The measurement tools used in the study were the Connor-Davidson Resilience Scale (2003) and the Emotion Regulation Questionnaire (Garnefski & Kraaij, 2006). Data analysis was conducted using SPSS version 23 in both descriptive and inferential sections (mixed ANOVA). Findings: The results indicated that emotion-focused therapy increased resilience in women experiencing domestic violence. Additionally, the findings showed that emotion-focused therapy enhanced emotion regulation in these women. Conclusion: Therefore, it can be concluded that group emotion-focused psychotherapy is an effective method for improving resilience and emotion regulation in women experiencing domestic violence.
تبلیغات
