چکیده

مرکزیت گفتمانی انقلاب اسلامی ایران به عنوان یکی از بزرگ ترین انقلاب های مردمی قرن بیستم و به تعبیری نخستین انقلاب پست مدرنیستی مبتنی بر یک اندیشه انتقادی در ابعاد داخلی و بین المللی بوده است. در واقع انقلاب اسلامی با به چالش کشیدن و نقد مفاهیم و آموزه های دنیای متجدد همانند ظهور انسان مدرن با هویتی جدید، حاکمیت فراروایت های کلان و روایت تک خطی از تاریخ و توسعه که پایه و اساس گفتمان مدرنیسم شکل می داد و با بازخوانی و شالوده شکنی از این مقولات و ایجاد گسست معرفت شناسانه، افق جدیدی در میان نظریات انقلاب ها و مسیر توسعه جوامع گشوده است. طرح مفاهیم و آموزه های جدید و ارائه قرائت های متکثر از پدیده های مختلف در نظام بین الملل با تأکید بر آموزه های ارزشی و غیرمادی و رهایی بخشی انسان از ساختارهای استعمارگونه موجود از جمله این مفاهیم نقادانه بوده است. پژوهش پیش رو در پی پاسخگویی به این پرسش است که در یک مقایسه تطبیقی آیا می توان پدیده انقلاب اسلامی در حوزه نگرش به نظام بین الملل را با نظریه انتقادی مکتب فرانکفورت یکسان انگاشت؟ روش پژوهش بر اساس روش تحلیل تطبیقی و ابزار آن بر اساس منابع موجود کتابخانه ای بر اساس اهداف، شعارها، دیدگاه ها و قرائت های رهبران انقلاب اسلامی است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که بامطالعه و بررسی اصول نظریه انتقادی و تطبیق آن با مبانی شکل دهنده به انقلاب اسلامی می توان گفت باوجود شباهت های لفظی و بیانی بین شعارها و اهداف و دیدگاه های انقلاب اسلامی و نظریه انتقادی، اما به علت تفاوت در مبانی هستی شناسی، معرفت شناسی و روش شناسی انقلاب اسلامی ایران و مکتب انتقادی، نمی توان این دو را یکسان پنداشت و به لحاظ بار معنایی این دو مکتب علیرغم شباهت های لفظی هر یک برخواسته از جهان بینی و گفتمان منحصربه فردی هستند. 

Comparative Analysis of the Islamic Revolution and Critical Theory in the Field of Attitude Towards the International System

The centrality of the discourse of the Islamic Revolution of Iran as one of the biggest popular revolutions of the 20th century and in a sense the first post-modernist revolution has been based on a critical thought in domestic and international dimensions. In fact, the Islamic revolution by challenging and criticizing the concepts and teachings of the modern world, such as the emergence of modern man with a new identity, the rule of macro-narratives, and the one-line narrative of history and development, which formed the basis of the discourse of modernism, and by rereading and breaking the foundations of these categories and creating an epistemological break, has opened a new horizon among the theories of revolutions and the development path of societies. The present research seeks to answer the question that in a comparative comparison, can the phenomenon of the Islamic Revolution in the field of attitude towards the international system be equated with the critical theory of the Frankfurt School? The research method is based on the comparative analysis and its tools are based on the available documentary resources based on the goals, slogans, views and readings of the leaders of the Islamic Revolution. The findings of the research show that despite the verbal and expressive similarities between the slogans and goals and views of the Islamic revolution and critical theory, the epistemology and methodology of the Islamic revolution and critical theory cannot be the same and in terms of the meaning of theses two schools, each of them is a unique worlview and discourse.

تبلیغات