رابطه خودگردانی هیجانی، خودکارآمدی و تاب آوری با گرایش به مصرف مواد مخدر در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: اعتیاد به عنوان یکی از چهار بحران بزرگ جهان مطرح است و جوانان در دوران دانشجویی به دلیل مشارکت بیشتری که در گروه همسالان خود دارند آمادگی انجام رفتارهای پرخطر مانند مصرف مواد مخدر دارند. ورزش و تمرین به عنوان یک عامل محافظ در نظر گرفته می شود با این حال ورزشکاران نیز گاهی دچار رفتارهای مرتبط با مصرف موادمخدر می شوند.هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودگردانی هیجانی، خودکارآمدی و تاب آوری با گرایش به مصرف مواد مخدر در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار شهر قم بود. روش: برای انجام این پژوهش ۳۸۴ دانشجو (۱۲۸ دانشجوی دختر و ۲۵۶ دانشجوی پسر) از دانشگاه های شهر قم و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این مطالعه پژوهشی توصیفیاز نوع همبستگی است؛ برای جمع آوری داده ها پرسشنامه های شیوه های عاطفی(هافمن و کشدان، ۲۰۱۰)، مقیاس خودکارآمدی (شرر و آدامز، ۱۹۸۳)، پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳)، استعداد به اعتیاد (وید و باچر، ۱۹۹۲) در میان شرکت کنندگان توزیع و توسط آن ها تکمیل شد. در تحلیل داده ها از رگرسیون سلسله مراتبی در نرم افزار SPSS-۲۶ استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که گرایش به مصرف مواد مخدر با خودگردانی هیجانی، خودکارآمدی و تاب آوری همبستگی معنادار و منفی دارد، همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که از بین سبک های هیجانی سازگار شدن به همراه تاب آوری بیش ترین تأثیر را بر کاهش گرایش به مصرف مواد مخدر دارند به طوری که سازگار شدن به تنهایی ۴% واریانس گرایش به مصرف مواد مخدر و تاب آوری نیز به تنهایی ۳% از پراکنش گرایش به مصرف مواد مخدر را تبیین می کند. از بین متغیرهای جمعیت شناختی ورزشکار بودن و جنسیت زن داشتن با گرایش کمتربه مصرف مواد مخدررابطه داشتند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که خودگردانی هیجانی، خودکارآمدی، تاب آوری، ورزشکار و زن بودن به عنوان عامل های محافظت کننده در کاهش گرایش به مصرف مخدر در دانشجویان شناخته می شوند. بنابراین احتمالاً با آموزش خودگردانی هیجانی، خودکارآمدی و تاب آوری و افزایش فعالیت های ورزشی دانشگاهیمی توان گرایش به مصرف مواد مخدر را در دانشجویانبه خصوص در میان پسرانکاهش داد.The Relationship of Emotional Self-Regulation, Self-Efficacy and Resilience in Tendency to Drugs Use in Athlete and Nonathlete University’s Students
Background and Purpose:Addiction is one of the four major global crises. Young people in the scholarly period are susceptible to high-risk behaviors due to more participation in their peers' groups, including substance use. Sports and exercise are considered protective factors. However, athletes also sometimes engage in drug-related behaviors. The study aimed to investigate the relationship between emotional self-regulation, self-efficacy, and resilience with the addiction potential in Qom students. Method:This research is a correlational study. By the convenience sampling method, 384 students (128 female) from Qom universities in Iran were selected. Affective Style Questionnaire (Hofmann & Kashdan, 2010), Self-Efficacy Scale (Sherer & Adams, 1983), resilience (Connor & Davidson, 2003), and addiction potential scale (Weed & Butcher, 1992) were distributed among the population for data collection. In analyzing the data, hierarchical regression and SPSS 26 software have been used. Findings:The results of this study showed that the addiction potential with emotional self-regulation, self-efficacy, and resilience has a significant and negative correlation, and also the results of hierarchical regression analysis showed that adapting among emotional styles with resilience had the greatest effect on reducing the addiction potential, so that adaptation alone 4% of variance tended to drug use and resilience. Alone, 3% of the variance explains the substance use tendency. Finally, studies demonstrated that there are significant positive relationship between gender and sport activity with addiction potential. Conclusion:The results of the research showed that emotional self-regulation, self-efficacy, and resilience as protective factors in reducing drug use in students, and their cultivation could be reducing the addiction potential in students.
تبلیغات
