تحدید نظریه امتناع اسلامی در رواداری دینی و کثرت گرایی حقوقی در نیل به صلح پایدار
آرشیو
چکیده
دوقطب امتناع و امکان نظری و عملی در تمامی اندیشه ها قابل ملاحضه بوده که در حقوق اسلامی نیز مشهود است. گروه ممتنعین در رواداری دینی و کثرت گرایی حقوقی علی رغم ورود به دوران های مدرنیته و پست مدرن همچنان نظرات در خور و قابلی ارایه می کنند. از این دید رواداری دینی با دیگران یا غیرممکن و یا در صورت امکان در محدوده هایی خاص از شریعت قابل وصول است. به تبع آن کثرت گرایی در حقوق هم برای آنان در همین حول معنا می یابد.در مقابل گروهی که عمدتاً هم از نواندیشان دینی هستند، برآنند که شریعت اسلامی قابل تفسیر و تقسیم به ساحت های گوناگون است. در این طیف نیز برخی این امکان را تا جایی می کشند که شریعت نه همه حقیقت که بخشی از حقیقت است. طیفی دیگر علیرغم ترسیم نسبت تساوی بین شریعت و حقیقت، راه های وصول به آن را متعدد می دانند.این تکثر درون گفتمانی باید با سایر ادیان، اندیشه ها و گفتمان ها لاجرم قرین شود. زیرا لازمه صلح جهانی این است که در نقاطی با سایرین متصل شد، خصوصاً اگر دنبال صلح پایدار باشیم. صلح پایدار در حوزه حقوق بین الملل تنها نبود جنگ نیست بلکه گامی به سوی توسعه انسانی است. اگرچه واقعیت ها چیزدیگری را نشان می دهد.این قلم در جهت تبیین و تحدید نظریه امتناع و رهیافت هایی در رواداری دینی و کثرت گرایی حقوقی و تاثیر متقابل آنها برLimiting the theory of Islamic refusal in religious tolerance and legal pluralism in order to achieve sustainable peace
The bipolarity of refusal and theoretical and practical possibility can be considered in all thoughts, which is also evident in Islamic law. The group of abstainers in religious tolerance and legal pluralism, despite entering modernity and postmodern eras, continue to provide appropriate opinions. From this point of view, religious tolerance with others is either impossible or, if possible, within certain limits of Sharia law. As a result, pluralism in law also makes sense for them.On the other hand, a group that is mainly religious neo-thinkers, believes that Islamic Sharia can be interpreted and divided into different areas. In this spectrum, some extend this possibility to the point that Sharia is not the whole truth, but a part of the truth. Another spectrum, in spite of drawing an equal relationship between Sharia and truth, they consider many ways to reach it.This multiplicity within the discourse must be associated with other religions, thoughts and discourses. Because it is necessary for world peace to connect with others at some point, especially if we seek lasting peace. Sustainable peace in the field of international law is not only the absence of war, but also a step s in religious tolerance and legal pluralism and their mutual influence on each other and the possibility of achieving lasting peace in this way. In possibility of religious tolerance from the point of view of abstainers? If possible, where are the limits?The method used in this work is analytical-applicative. Based on this, by examining the concepts, relationships and areas of each of the elements used in this work, it is explained that with practical approaches through religious tolerance and legal pluralism, it is possible to achieve sustainable peace in the world arena.