گسترش و جایگاه زبان پارسی دری در حوزه هند
آرشیو
چکیده
سرآغاز ورود زبان پارسی دری به هند در زمان حمله سلطان محمود به نیم قاره هند است. از آنجا که غزنویان ترک نژادِ پارسی زبان بودند و هم ردیف آنها در عهد غوریان تاجیک ها نیز پارسی زبان بودند، زبان پارسی راه خود را در هند و در عمق فرهنگ آن بازکرد و یگانه زبان ارتباطی، زبان تفاهم، زبان تحصیل و زبان دانشگاهی هند شد این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی در پی بیان چرایی گسترش زبان پارسی دری در هند بوده و نتیجه گرفت که این زبان بعد از ورود محمود غزنوی به هند جایگاه ویژه ای در گستره ادبیات هندی یافت و این سرزمین مرکز بزرگی برای نشر آثار زبان پارسی دری شد. مطالعه ادب و فلسفه هند، ابوریحان البیرونی را که همراه با سلطان محمود وارد هند شده بود، فریفته خود ساخت و کتاب های تحقیق ماللهند، آثارالباقیه و التفهیم لاوائل صناعت تنجیم را تألیف کرد. سلطان محمود از سال ۳۹۲- ۴۱۶هش. هفده بار به هند سفر کرد و هربار دانشمندان و شاعران و ادبای زیادی چون عنصری بلخی و فرخی سیستانی و ... با او همراه بودند. چون سلطان زبان پارسی دری را دوست داشت شاعران و ادبای این زبان در هند به دربارش گرد آمدند، از آن تاریخ به بعد زبان پارسی دری در هند گسترش و مراکز ادبی و فرهنگی از خراسان به هند انتقال یافت. این مراکز به گونه ای گسترده و چشمگیر به پخش و انتشار ادب و فرهنگ خراسانی اقدام کرده و در نتیجه ثمره های بسیار ارزشمند به بار آوردند.The spread and position of Dari Persian language in India
The beginning of the introduction of the Dari Persian language to India is during Sultan Mahmud's campaign to the Indian subcontinent. Since the Ghaznavid Turks were Persian-speaking and their counterparts in the Ghorian era, the Tajiks, were also Persian-speaking, the Persian language opened its way in India and in the depth of its culture, and became the only language of communication, language of understanding, language of education and university language of India.This descriptive and analytical research sought to explain why the Dari Persian language spread in India and concluded that this language found a special place in the scope of Indian literature after the arrival of Mahmoud Ghaznavi to India and this land became a great center for the publication of Dari Persian language works. The study of Indian literature and philosophy attracted Abu Rihan Al-Biruni, who had entered India with Sultan Mahmud, and authored the research books of Mallahnd, Athar al-Baqiyyah and Al-Tafhim Lawael Sanaaat Tanjim. Sultan Mahmud from the year 416-392 AH. He traveled to India seventeen times, and every time many scientists, poets and writers such as Eleni Balkhi, Farrokhi Sistani, etc. were with him. Because the sultan liked the Dari Persian language, the poets and writers of this language in India gathered at his court. From that date onwards, the Dari Persian language spread in India and the literary and cultural centers were transferred from Khorasan to India.
تبلیغات
