بررسی رویکردهای اسلام شناسی و قرآن پژوهی مستشرقان در منابع اسلامی، به ویژه قرآن کریم، از مهم ترین موضوعات مطالعات قرآنی است؛ از آن رو که چگونگی نگرش به اعتبار تاریخی منابع صدر اسلام، ارتباط مستقیمی بر برداشت ما از کیفیت خاستگاه اسلام و قرآن دارد. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی رویکرد تشکیکی در میان قرآن پژوهان غیرمسلمانِ فعال در ایالات متحده آمریکا، با تکیه بر آرای دیگر مستشرقان، تبیین و تحلیل شده است. برونداد پژوهش حاکی است که این رویکرد با پیش فرض هایی متأثر از پارادایم های فکری- علمیِ رایج در غرب و نقد متون عهدینی، وارد حوزه قرآن پژوهی شده و غالباً همان نگاه عهدینی را بدون توجه به تفاوت های ماهوی و زمینه ای قرآنِ وحیانی با متون عهدینِ تحریف شده، به قرآن داشته و با نادیده گرفتن روایت مستدل اسلامی درباره اعتبار و وثاقت متون اسلامی، قرآن را به مثابه متنی بشری تلقی کرده و رویکرد مبتنی بر جهان بینی مادی و خاصِ متون بشری و نیز تطبیق یافته بر متون عهدینی را بر آن تحمیل کرده است. پیش فرض ها و روش تحقیق این رویکرد با نقدهای جدی محافل قرآن پژوهی مواجه شده و مورد بازنگری قرار گرفته که سستی و بی پایگی آرای تشکیکیِ آن را به نشان داده است.
