واکاوی آسیب ها و محدودیت های اشعار عاشورایی، حسینی در بستر جامعه و ادبیات
آرشیو
چکیده
این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با هدف آسیب شناسی شعر عاشورایی به بررسی محدودیت های اشعار آیینی در دو محور جامعه و ادبیات پرداخته است. شاعران عاشورایی همواره از طریق سرودن اشعار و بیان آن در محافل و مجالس عزاداری عاشورا، نقش مؤثری در جذب مردم به فرهنگ عاشورا دارند. شعر عاشورایی با فرهنگ دینی و مذهب ارتباط دارد؛ به همین جهت در هنر کلامی این نوع شعر گویا «چگونه گفتن» را نباید از «چه گفتن» متمایز کرد. این پژوهش نشان می دهد که شعر عاشورایی باید خالی از غلو، عدم توجه بیش از حد به شعر ماتمی و نظایر آن باشد. سادگی و ایجاز همراه با فصاحت کلام، کار خطیری است که هر شاعر آیینی-عاشورایی باید آن را در نظر داشته باشد تا فلسفه عاشورایی در بستر جامعه و ادبیات در گام متعالی قدم بردارد. البته سهل بودن این نوع شعر نباید ما را از ممتنع بودن آن غافل کند.Analysis of the Limitations of Ashura-themed Poetry in Society and Literature
The present paper focuses on certain limitations to Ashura poetry on two levels: society and literature. As Ashura-oriented poets always play a major role in attracting people toward commemorative gatherings, its rhetoric must include both message and linguistic eloquence. In a word, Ashura poetry must be free from exaggeration and excessive attention to mournful verses. It is certainly a hard task to maintain a correct equilibrium among appreciation, simplicity of expression, and admirable eloquence. All these features serve enabling the Ashura philosophy take the right steps in both society and literature.
تبلیغات
