آسیب شناسی برنامه درسی رشته بازیگری در مقطع کارشناسی ارشد در دو دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه هنر تهران بر اساس الگوی فرانسیس کلاین (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی و از نوع پیمایشی و دلفی است، که نظر دارد بر اساس الگوی فرانسیس کلاین چه آسیب ها و موانعی در آموزش بازیگری در مقطع کارشناسی ارشد وجود دارد و چه راه کارهایی برای ارتقای جایگاه و سطح کمی و کیفی آموزش بازیگری در این رشته پیشنهاد می شود؟ جامعه آماری این تحقیق دانشجویانی هستند که در دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه هنر تهران در بازه زمانی سال های 1396 تا 1399 دروس الزامی خود را گذرانده یا فارغ التحصیل شده اند. تعداد کل این دانشجویان110 نفر است و 50 نفر از اعضای هیئت علمی و استادان مدعو در این دو دانشگاه است. در روش تحقیق، با استفاده از نمونه گیری تصادفی، 60 نفر دانشجو و 12 نفر از استادان، بر اساس جدول مورگان تعیین شدند. برای جمع آوری اطلاعات و داده ها از پرسشنامه محقق استفاده شده است. برای تعیین روایی، پرسشنامه در اختیار استادان و دانشجویان قرار گرفته و پس از بررسی و با حذف سؤالات تکراری، پرسشنامه نهایی با 65 سؤال برای دانشجویان و 63 سؤال برای استادان به وسیله آزمون پنج گزینه ای در مقیاس لیکرت، تهیه شد. برای تعیین پایایی آزمون، از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. برای روش آماری در این پژوهش، آمار توصیفی و آمار استنباطی t برای دو گروه مستقل، و آزمون فریدمن برای مقایسه رتبه میانگین استفاده شده و برای محاسبه دقیق داده های آماری نرم افزار spss به کار رفته است. فرضیه اصلی در این مقاله آن است که دیدگاه استادان و دانشجویان در مورد کیفیت درونی برنامه درسی با توجه به عناصر ذکر شده تفاوت وجود دارد. نتایج نشان می دهد که با توجه به بازنگری های دقیق برنامه های درسی و آموزشی و با ارتقای محتوای برنامه های درسی و تحقق اهداف و نیروی متخصص می توان سطح کیفی آموزش را در این رشته ارتقا بخشید.Pathology of Acting Curriculum at the Master’s Level in Tarbiat Modares University and Tehran University of Art based on Francis Klein’s Model
This article, which is a descriptive-analytical survey conducted by the Delphi method, based on Francis Klein’s model, focuses on identifying the harms and obstacles in acting education at the Master’s level and the solutions to improve the status and quantitative and qualitative level of acting education. The statistical population of this research is the students who graduated from Tarbiat Modares University and Tehran University of Art between 2016 and 2019. The total number of these students is 110 and 50 faculty members and lecturers in these two universities were also selected. In the research method, using random sampling, 60 students and 12 professors were determined based on Morgan’s table. The researcher’s questionnaire was used to collect information and data. To determine validity, the questionnaire was given to professors and students, and after checking and removing duplicate questions, the final questionnaire was prepared with 65 questions for students and 63 questions for professors using a five-choice test on a Likert scale. Cronbach’s alpha method was used to determine the reliability of the test. For the statistical method in this research, descriptive statistics and inferential t-statistics for two independent groups, and Friedman’s test were used to compare the average rank, and spss software was used to accurately calculate the statistical data. The main hypothesis in this article is that there is a difference in the views of professors and students regarding the internal quality of the curriculum according to the mentioned elements. The results show that the quality level of education in this field can be improved according to the detailed revisions of the curricula and training programs and by improving the content of the curricula and realizing the goals and using qualified professors.
تبلیغات
