قرآن، مائده آسمانى

قرآن، حیات روشن دلهاست قرآن فروغ و شمع محفل هاست دل از فروغش نور مى گیرد جان از پیامش شور مى گیرد روشنگر سجاده و سنگر سرلوحه هر خط و هر دفتر قرآن کتاب مکتب و آیین قرآن کتاب استوار دین
از رموز «اعجاز قرآن‏» یکى هم همین طراوت ابدى و تازگى همیشگى و کهنه نشدن این کتاب شگفت. با گذشت‏سالیان و قرون است.
هنوز هم که هنوز است. طنین روح انگیز قرآن، دلها را شیفته خود مى سازد و معارف بلند وحى و مضامین ژرف این کلام آسمانى، عقول فرزانگان را مبهوت جذبه‏هاى خویش مى گرداند و گذشت زمان هرگز نتوانسته است غبار نسیان و کمرنگى و فرسودگى بر چهره تابناکش بنشاند.
قرآن، عهد و میثاق خدا با بندگان است و باید پیوسته به این «عهده نامه الهى‏» نگریست و تدبر کرد و از آن گهرهاى حکمت‏به دست آورد و روح را در چشمه معارفش سیراب ساخت و جان راآینه وحى نمود.
امام صادق(ع) فرمود:
«قرآن، عهد خدا به سوى بندگانش است. پس سزاوار است که یک انسان مسلمان در عهد خدا به خدا بنگرد و هر روز پنجاه آیه از آن را تلاوت کند»:
«القرآن عهدالله الى خلقه، فقد ینبغى للمرء المسلم ان ینظر فى عهده و ان یقرء منه فى کل یوم خمسین آیة.» (1)
قرآن، کوثر شیرین و حیات بخشى است که زمزم زلال معارفش، احیاگر دلهاست و آواى دلنشین تلاوت آیاتش، روح بخش است و صوت خوش ترتیل قرآن، تارهاى جان عارفانه را به نوا مى آورد، و... ترنم ملکوتى این سروش غیبى، صفا دهنده ضمیرهاى پاکدلان است. قرآن، کتاب خواندن و فهمیدن و عمل کردن است.
کتاب آگاهى، شعور، عرفان، حکمت و حکومت است. آیین‏نامه زندگى و تراز زیستن و منشور هدایت جامعه و سعادت انسانهاست. پس باید خواند تا دل از فروغش نور گیرد. باید فهمید، تا اندیشه، از پرتوش بارور گردد.
باید عمل کرد، تا از لبه پرتگاهها به اوج هدایتها رسید.
چه لذت بخش است‏بر ساحل دریاى قرآن نشستن و کام جان را از آن سیراب کردن.
چه گواراست، از چشمه سار این «وحى‏» آب زندگى نوشیدن و عمر جاوید یافتن.
قرآن، سفره گسترده و پرنعمت الهى است.
باید از قرائتش، ثواب برد و رهنمود یافت.
باید از فهمش، اندیشه و ذهن و دل را وسعت‏بخشید.
و... باید از عمل به آن، سعادت خویش را تضمین نمود.
راستى ... نسل امروز مسلمانان در سطح جهان، تا چه حد، از این منشور آسمانى شناخت دارند؟ و تا کدام پایه، با مفاهیمش مانوس و آشنایید؟
و آیا حق قرآن ادا مى شود؟
و حرمت کلام الهى، پاس داشته مى شود؟
گرچه در عصر حاضر، روز به روز، اعجاز قرآن آشکار تر، کوثر زلالش جوشانتر و فروغ معارفش جهان شمول تر مى شود.
بویژه که در حیطه علمى و عینى، پاسداران حریم وحى، به تبیین و تحقق آن پرداخته اند. و نظام اسلامى کشور امام زمان(عج) زمینه ساز اجراى محتوا و گسترش رهنمودها و تعالیم قرآن گشته است.
اما... تا مرز عمل به تکلیف نسبت‏به «کلام‏الله‏» فاصله زیادى مانده است. رسول خدا(ص) فرمود: «قرآن را پیشوا و رهبر خود قرار دهید، چرا که آن، کلام پروردگارجهانیان است.» «علیکم بالقران فاتخذوه اماما و قاعدا فانه کلام رب العالمین‏» (2)
بارى ... کاروانى از قرآن شناسان و قرآن فهمان و قرآن آموزان، با زبان و قلم و درس و نگارش و تحقیق و تفسیر، به جلوه قرآن متجلى شده‏اند. و به سوى افق پرکرامت الهى، راه سپرده و مى سپارند.
آشنایى با دستاوردها و تلاشهاى پرارج و گرانمایه آنان، سپاس عملى و قدر شناسى اندکى از خدمت پرارج واراده‏هاى نستوه آنان در راه قرآن است. و تشویقى براى قرآن پژوهانى است که در این مسیر، سرمایه‏گذارى علمى و فکرى و مادى و معنوى مى کنند.
بسیارند کسانى که در طول تاریخ اسلامى، با قرآن رابطه‏اى صمیمى و عمیق برقرار کردند و این «منشورآسمانى‏» را خواندند، فهمیدند، حفظ کردند، نوشتند، پخش کردند، آموختند و در راه آن، عاشقانه از جان مایه گذاشتند و حتى «شهید قرآن‏» گشتند.
و... حق هم همین است. مگر نه این که قرآن، بهار دلهاى خزان زده و طراوت اندیشه هاى افسرده است؟ پس باید با قرآن بیشتر آشنا شد. باید با قرآن زیست. باید در هواى معنوى قرآن نفس کشید. و بر سر سفره پرکرامت قرآن نشست و از فیض جوشان آن، کام جان را سیراب ساخت.
از سخنان امیرالمؤمنین(ع) است که فرمود: «قرآن بیاموزید، که بهترین سخن است و در قرآن ژرف نگر و فهیم گردید، که این کتاب، «بهار دلها» است. و از نور آن «شفا» بگیرید، که قرآن شفاى سینه‏هاست. و آن را نیکو تلاوت کنید، که سود مندترین قصه‏ها است.» (3)
و چه سعادتمندند آنان با قرآن انس دارند و فعالیتهاى قرآنى را مایه برکت، عمر و صفاى زندگى و رضاى قلبى خویش قرارداده اند.
آشنایى با کارهاى انجام شده پیرامون قرآن، چه به صورت علوم قرآنى، چه ترجمه و تفسیر، و چه حتى خطاطى و تذهیب و کارهاى هنرى، از دیر باز تا اکنون مورد علاقه قرآن شناسان و قرآن کاوان بوده است. واین کمترین تقدیر از زحمات کسانى است که در خدمت قرآن بوده‏اند. با همین انگیزه نیز از دیر باز تا عصر حاضر، کسانى به کتاب‏شناسى آثار مربوط به قرآن پرداخته وتالیفاتى به جامعه اهل مطالعه تقدیم کرده‏اند، که سعیشان مشکور باد.
برپایى نمایشگاههاى آثار قرآنى، همچنین برگزارى مسابقات آثار و تالیفات پیرامون قرآن کریم و قصص این کتاب آسمانى و گزینش برترین‏ها و اهداى جوایز به آثار ممتاز، همه و همه تلاشهاى ستودنى در این مسیر و مشوق دیگران در روى آوردن به ساحت این کتاب ماندگار است.
امید است که توفیق الهى درمسیر آشنایى، شناختن وشناساندن قرآن و مفاهیم بلندش، شامل شیفتگان معارف وحى گردد. آمین.
پى‏نوشتها:
1- وسائل الشیعه، ج 4، ص‏849.
2- کنزالعمال، ج 1، ص 515.
3- جامع الاخبار والآثار، ج 1، ص 211.