دامنه ی صلاحیت قوه قضائیه در نظارت بر حسن اجرای قوانین در جمهوری اسلامی ایران
آرشیو
چکیده
نظارت بر حسن اجرای قوانین مد نظر اصل 156 قانون اساسی نظارتی عام و فراگیر است؛ به این معنا که هم باید نسبت به انواع قوانین اعم از اساسی و عادی و سایر مقررات اِعمال گردد و هم بر تمامی اجزای مجموعه ی نظام سیاسی که به هر نحو مجری قانون محسوب می شوند بار شود. بنابراین قانون اساسی نیز همچون سایر قوانین نیازمند ضمانت اجرایی است تا حسن اجرای آن را تضمین نماید و صرف قرارگرفتن آن در رأس هرم قوانین به معنی اجرای تمام و کمال آن نیست. با توجه به ماهیت و ظرفیت های قوه قضائیه این ضمانت اجرا در صلاحیت این قوه قرار دارد که تنها مرز بازدارنده آن، اصل تفکیک قوا است، همچنانکه در راستای این نظارت قوانینی وجود دارد که به طور ویژه این نظارت را از قوه قضائیه مطالبه کرده اند که ریشه ی این تکلیف همان عمومیت و فراگیری نظارتی است که اصل 156 با توجه به ویژگی های این قوه بر آن تحمیل نموده است.The Jurisdiction of the Judiciary in Monitoring the Good Implementation of Laws in the Islamic Republic of Iran
Supervision of the good implementation of laws is based on Article 156 of the Constitution, a general and inclusive supervision. This means that it should be applied to all types of laws, both basic and ordinary and other regulations and it should be imposed on all the components of the political system that are in any way law enforcers. Therefore, the constitution, like other laws, needs an executive guarantee to ensure its good implementation that according to the nature and capacities of the judiciary, this guarantee is within the authority of this authority, the only limit of which is the principle of separation of powers, As in line with this supervision, there are laws that have specifically demanded this supervision from the judiciary and the root of this task is the generality and universality of supervision that Article 156 has imposed on it due to the characteristics of this branch.
تبلیغات
