مشروعیت استناد به دکترین حفاظت از اتباع خارج از قلمرو از منظر حقوق بین الملل
آرشیو
چکیده
حفاظت از اتباع خارج از کشور یک دکترین حقوقی است و به معنای مداخله نظامی دولتی در جهت حفاظت از جان اتباعش در سرزمین دولت دیگر می باشد. عده ای از طرفداران این دکترین تلاش دارند تا با تفسیری موسع از ماده 51 منشور ملل متحد و همچنین عرفی نامیدن دکترین مذکور، این عمل را دفاع مشروع قلمداد کنند؛ بدین معنی که اتباع کشورها که در خارج از قلمروآن ها حضور دارند جزیی از سرزمین شان محسوب می شوند و از همین رو، حمله به آن ها به منزله حمله به کشور متبوع این افراد تلقی شده و حق دفاع مشروع برای آن کشور محفوظ است. همچنین عده ای نیز تلاش داشته اند تا دکترین مذکور را در زمره حمایت دیپلماتیک قرار دهند و دولت ها را محق بدانند که در موارد مقتضی از تبعه خود حمایت نظامی به عمل آورند. نظر به این مسئله، پژوهش پیش رو ضمن اشاره به رویه های موجود، به بررسی ماهیت و همچنین رویکرد حقوق بین الملل نسبت به دکترین حفاظت از اتباع خارج از قلمرو می پردازد. به طور کلی به نظر می رسد با توجه به این که در هیچ یک از اسناد بین المللی به این موضوع پرداخته نشده است و کشورها و نهاد های بین المللی نیز در موقعیت های مختلف به استناد به این دکترین به عنوان دفاع مشروع و حمایت دیپلماتیک واکنش منفی نشان داده اند، دکترین حفاظت از اتباع از منظر حقوق بین الملل پذیرفته نیست.The Legality of Invoking the Doctrine of Protection of Nationals Abroad from the Perspective of International Law
The protection of nationals abroad is a legal doctrine meaning military intervention by a state to protect the lives of its nationals in the territory of other state. Some Advocates of this doctrine seek to justify it as a valid form of self-defense by broadly interpreting Article 51 of the United Nations charter and also asserting it as a part of customary law. This means nationals of countries who are outside their territory are considered part of their territory and therefore, attacking them is considered an attack on the country of these people, and the right of self-defense is reserved for that country. Furthermore, some have attempted to classify this doctrine under the umbrella of Diplomatic Protection, asserting that the state has the right to offer military protection to its citizens during precarious circumstances. Taking this matter into account, this article will explore the nature and approach of international law towards the doctrine of protection of nationals. Generally, it seems that since the doctrine has not been explicitly addressed in any international document and in addition, several nations and organizations, in various circumstances, have responded unfavorably the use of it as means of self-defense and diplomatic protection, the protection of nationals is not accepted from the point of view of international law.