بررسی اجمالی مَثَل های چینی و فارسی (توصیف و تحلیلی مقابله ای)
آرشیو
چکیده
مطالعه تطبیقی مثل های چینی و فارسی می تواند از یک سو درک فرهنگ متقابل را در بین مردم چین و ایران افزایش دهد و از سوی دیگر، در آموزش زبان های چینی و فارسی مورد استفاده قرار گیرد تا زبان آموزان نیز بتوانند بهتر زبان و فرهنگ دو کشور را درک کنند. با توجه به این که برای دسته بندی آموزشی مَثَل های دو زبان چینی و فارسی، پژوهشی صورت نگرفته است در این پژوهش با استفاده از ویژگی های صوری و معنایی، مَثَل های چینی و فارسی در قالب چهار گروه طبقه بندی و توصیف شده اند: دسته نخست مَثَل هایی با معنای لفظی و ضمنی همسان، دسته دوم مَثَل های دارای معنای لفظی همسان و معنای ضمنی ناهمسان، دسته سوم مَثَل هایی با معنای لفظی ناهمسان و معنای ضمنی همسان و دسته چهارم مَثَل های دارای معنای لفظی و ضمنی ناهمسان. دسته بندی چهارگانه مَثَل های چینی و فارسی و نمونه های استخراج شده از منبع مورد نظر حاکی از آن است که مثل های دارای معنای لفظی و ضمنی ناهمسان رتبه اول بیشترین تعداد مثل ها را دارد؛ مثل هایی با معنای لفظی و ضمنی همسان در رتبه دوم، مثل های دارای معنای لفظی ناهمسان و معنای ضمنی همسان رتبه سوم و مثل های دارای معنای لفظی همسان و معنای ضمنی ناهمسان در رتبه چهارم بیشترین تعداد مثل های چینی و فارسی هستند. به نظر می رسد پیامد آموزشی این پژوهش می تواند این باشد که مثل های فارسی دارای معنای لفظی و ضمنی همسان با مثل های معادل چینی را می توان در سطح پایه آموزش داد؛ مثل های فارسی دارای معنای لفظی ناهمسان و معنای ضمنی همسان با مثل های معادل چینی در سطح میانی، مثل های فارسی دارای معنای لفظی همسان و معنای ضمنی ناهمسان با مثل های معادل چینی در سطح پیشرفته و مثل های فارسی دارای معنای لفظی و ضمنی ناهمسان در همه سطوح قابلیت یاددهی و یادگیری اثربخش تر داشته باشند.An Overview of Chinese and Persian Proverbs (A Descriptive and Contrastive Analysis)
The comparative study of Chinese and Persian proverbs can, on the one hand, increase the understanding of mutual culture between the people of China and Iran, and on the other hand, it can be used in the teaching of Chinese and Persian languages so that language learners can better understand the language and culture of the two countries. Due to the lack of research for the educational classification of Chinese and Persian proverbs, in this research, Chinese and Persian proverbs have been classified and described in four groups using formal and semantic features: the first group includes proverbs with similar literal and figurative meanings, the second group includes proverbs with similar literal meanings but different figurative meanings, the third group includes proverbs with different literal meanings but similar figurative meanings, and the fourth group includes proverbs with different literal and figurative meanings. The four-fold classification of Chinese and Persian proverbs, along with examples extracted from the selected source, indicates that proverbs with different literal and different figurative meanings rank first in terms of the highest number of proverbs, those with similar literal and similar figurative meanings in second rank, those with different literal meanings but similar figurative meanings in third rank, and those with similar literal meanings but different figurative meanings in fourth rank. The pedagogical implication of this research seems to be as follow: Persian proverbs with similar literal and figurative meanings to their equivalent Chinese proverbs are more effective for teaching at a basic level; Persian proverbs with different literal but similar figurative meanings to their equivalent Chinese proverbs are more effective for teaching at an intermediate level; Persian proverbs with similar literal but different figurative meanings to their equivalent Chinese proverbs are more effective for teaching at an advanced level; while Persian proverbs with different literal and figurative meanings are effective for teaching at all levels.