نظریه حرمت دفعی خمر از نگاه قرآن و روایات (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
عقل که وجه تمایز انسان از حیوان است، چیزی زیانبارتر از شراب برای آن بیان نشده است که نتیجه استفاده از آن، سقوط آدمی به جایگاه حیوانیت است. بر این اساس، خمر در ادیان آسمانی پیوسته حرام بوده است؛ ولی زمان و چگونگی اعلام حرمت آن در اسلام، به تقابل دو دیدگاه در تحریم دفعی با سکر نوم در معنای سکاری در آیه 43 نساء و تحریم تدریجی با سکر خمر منجر گردیده است. یافته های پژوهش با مطالعه کتابخانه ای و روش تحلیلی توصیفی، بیانگر صحت نظریه حرمت دفعی با دلایل قرآنی، روایی و مؤیدات عقلی و شواهد تاریخی، در اعلام حرمت خمر در آیات مکی در اوایل بعثت و تأکیدی بودن آن در آیه 90 مائده است. در مقابل، عدم صحت نظریه حرمت تدریجی شراب به جهت تناقض محتوایی و مخالفت آن با قرآن ثابت گردید؛ چرا که از طرفی جهت توجیه نظریه تدریجی با قانون عقلی تدریج، تصریح می نمایند که در آغازین مرحله، شراب در وقت نماز با نزول آیه 43 نساء، ششمین سوره مدنی حرام گردید، ولی از طرفی دیگر با نقض قانون تدریج، با اعلام اینکه سوره بقره به اجماع از اولین سور مدنی است که بعد از هجرت نازل شده است، به حرمت مطلق شراب در آیه 219 آن و نیز در برخی آیات مکی تصریح می نمایند. در نتیجه با نفی سکر خمر در معنای سکاری در نظریه تدریجی، شأنِ نزول ها در تفاسیر عامه به انگیزه دفاع از شرب خمر برخی، و نسبت ناروا به برخی دیگر با توجیه ناصواب عدم حرمت شراب تا نزول آیه 43 نساء در مدینه، خروج موضوعی از این آیه دارند. بنابراین تفکیک بین اعلام حکم حرمت شراب در مکه در اوایل بعثت و تأخیر چندین ساله اجرای حد شرب خمر در مدینه در نظریه دفعی، اضافه بر ایجاد انگیزه قوی در ترک و نیز اتمام حجت شرعی، نوعی روش مدارای تربیتی اسلام نیز بوده است. در حالی که اعلام همزمانی حرمت مطلق شراب با اجرای حد آن با نزول آیه 90 مائده از آخرین سور مدنی در نظریه تدریجی، خلاف مدارای تربیتی مورد انتظار آنان است. از جمله آثار مترتب بر اثبات نظریه حرمت دفعی شراب، اضافه بر دستیابی به نظریه صائب قرآنی، عدم توجیه پذیری شرابخواری برخی صحابه در مدینه تا نزول آیه تحریم است.The Theory of Instant Prohibition of Drinking Wine from the Perspective of the Holy Book of Quran and Narrations (Arabic: رِوایات)
The intellect is the distinguishing feature of man from animals which has not been found anything more harmful than wine for intellect and the descent of man into the position of animalism is the result of that. Wine has always been forbidden in the heavenly religions based on this, however, the time and manner of declaring its prohibition in Islam has led to the confrontation of two viewpoints in the instant prohibition with the intoxicate of sleep in the sense of the state of being intoxicated (Arabic: سُکارَی) in verse 4:43 An-Nisāʾ (Arabic: النساء, An-Nisāʾ) and gradual prohibition with the intoxicate of wine. The findings of this research by a library study and descriptive analytical method indicate the accuracy of the theory of instant prohibition with Quranic, narrational proofs and rational confirmations and historical evidence in declaring the prohibition of wine in Makkī (Arabic: المکّیّ, suras revealed in Mecca) verses in early Biʿtha (Arabic: بِعثه) and its emphasizing in verse 5:90 Al-Maʾidah (Arabic: المائده, Al-Māʾidah). In contrast, the inaccuracy of the theory of gradual prohibition of wine was proved due to its content contradiction and opposition to the Holy Book of Quran, because it is stated, on the one hand, that wine in the first stage was forbidden during the prayer time with the revelation of verse 43 of An-Nisāʾ, the sixth Madanī (Arabic: المدنیّ, suras revealed in Medina) surah in order to justify the gradual theory with the gradual rational law, but on the other hand, it is stated to the absolute prohibition of wine in its verse 219 and also in some Makkī verses by violating the law of gradualness, by declaring that Surah Al-Baqarah is one of the first Madanī Chapters (suras) according to consensus that was revealed after the Hijrah (Arabic: الهجره). Consequently, the occasions or circumstances of revelations in Sunni exegeses by negation the intoxication of wine in gradual theory have subjective exit from this verse for the motivation of defense of drinking wine of some people and the unjust attribution to others by incorrect justifying the allowance of wine until the revelation of verse 43 of An-Nisāʾ in Medina. Therefore, the distinction between declaring the prohibition of wine in Mecca in early Biʿtha and the delay of several years of execution of Ḥadd (fixed punishment) of Khmer (the drinking of alcohol, shurb khamr) in Medina in instant theory, in addition to creating strong motivation in leaving and religious final notice has also been a kind of educational method of Islam. While the announcement of the absolute prohibition of wine at the same time as the implementation of its Ḥadd (fixed punishment) with the revelation of verse 90 of Al-Maʾidah from the last Madanī Surahs (Surah Madaniyah) or Madani chapters in the gradual theory is against the educational method expected by them. The unjustifiable consumption of some companions of drinking wine in Medina until the revelation of the prohibition verse in addition to the achievement of the Quranic theory of Saib Tabrizi (Persian: صائب تبریزی, Romanized: Ṣāʾib Tabrīzī) is among the consequences of proving instant theory of the prohibition wine.
تبلیغات
