نویسندگان: شمسی واقف زاده

کلید واژه ها: السخریه الأدب الساخر الفکاهه

حوزه های تخصصی:
شماره صفحات: ۱۰۲ - ۱۲۴
دریافت مقاله   تعداد دانلود  :  ۹۲۸

آرشیو

آرشیو شماره ها:
۶۰

چکیده

السخریه فی الأدب فنّ ینم عن ألم دفین ویشف من کرب خفی یرید اللجوء إلیه لیداوی ألمه بالضد ویشفی کربه بالنقیض، ومن هنا کان الألم الذی یشعر به الأدیب أو الشاعر وعدم قدرته علی إلغاء أسباب هذا الألم هو الدافع وراء هذه السّخریه التی یصطنعها.غیر أنّ البواعث للجوء إلی هذا الأسلوب یختلف من عصر إلی عصر حیث کانت غایه السخریه فی عصر فردیه وفی عصر آخر جماعیه، وهدف کاتب من کتابه هذا النصوص سیاسیه وآخر اجتماعیه، أو له أسباب أخری؛ ولهذا نقول إن السخریه لونٌ من الهجاء، أو المجون، أو التهکم، أو الفکاهه، أو النکته، أو الظرف، أو الهزل، أو... ولکن بفارق.

Satirical literature, its types and evolution during past ages

Irony in literature is an art that reflects the underlying pain and heals the hidden anguish that it wants to use to heal its grief and remove its anguish through its opposite. Hence, the pain felt by the writer or the poet and his inability to remove the causes of this pain is the motivation behind this Irony that the poet creates. However, the motivation to resort to this method varies from era to era. Since, the aim of irony in an era is individual and in another one, collective. The goal of a writer from the writing of this text is political and the other social, or the writer has other reasons. Hence, we can say that the Irony is a sort of satire, or promiscuity, or sarcasm, or humor, or anecdote, or esprit, or playfulness, or ... but with some difference.

تبلیغات