بسط مفهومی آزمایشگاه زنده شهری براساس روش تحلیل مفهوم تکاملی راجرز (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه با رشد سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات، تحقق هوشمندی در شهرها نیازمند رویکردی جامع و سیستماتیک است تا شهرها در آینده قابل زندگی تر و پایدارتر شوند. هنر ایجاد مشارکت، ابزاری کارا در تبدیل شهرها به محیط های نوآوری برای فرایندهای نوین برنامه ریزی شهری است. در محیط های شهری، مشارکت شهروندان، کسب وکارها، دانشگاه ها و دولت های محلی می تواند شرایط خوبی برای هم آفرینی و ایجاد دانش فراهم کند و در نتیجه، به شهروندان فرصتی برای همکاری با سایر ذی نفعان در شکل دادن به محیط های شهری خود و رفع چالش فناوری در حوزه اجتماعی می دهد. یکی از راه های برون رفت از چالش های مربوط به بعد اجتماعی فناوری این است که هنگام راه اندازی پروژه های هوشمند، آزمایشی اتفاق بیفتد تا شهروندان تأثیر آن را بر زندگی خود تجربه کنند. این امر به واسطه ماهیت شهرهای هوشمند به عنوان سیستمی پیچیده، موجب افزایش ابتکارات و ظهور آزمایشگاه های زنده شهری شد. این استراتژی تا حدی با چارچوب نوآوری باز همسو است و باعث می شود شهرها الگوی غالب توسعه و اجرای نوآوری از بالا به پایین را زیر سؤال ببرند و فرایندهای نوآوری را به همراه شهروندان آزمایش کنند. نظریه پردازان، آزمایشگاه های زنده شهری را وسیله ای برای تزریق ایده ها و انگیزه های تازه با روش های تعاملی که با مردم اجرا می کنند، می دانند. این رویکرد، شیوه های به ارث رسیده از یادگیری فعال و مشارکت شهروندی را مدرن و به روز می کند. به طور معمول همکاری در یک آزمایشگاه زنده شهری با هم آفرینانی با تخصص، سلیقه ها، فرهنگ و جایگاه اجتماعی متفاوت شکل می گیرد. با این حال، این تنوع همچنین می تواند مانعی بر سر راه همکاری «طبیعی» بین هم آفرینانی باشد که زبان ها، اهداف و ارزش های آن ها ممکن است به طور گسترده ای متفاوت باشد. این دقیقاً اهمیت و نقش آزمایشگاه های زنده در اجرا و ارزیابی این شکل جدید از همکاری است. به بیان دیگر، آزمایشگاه های زنده شهری در سراسر جهان بیشتر به منظور ایجاد نوآوری در درون و متناسب با مشکلات و زمینه های زندگی واقعی و چالش های زندگی شهری اجرا می شود. از این رو هدف این پژوهش، واضح سازی مفهوم آزمایشگاه زنده شهری با مرور نظام مند ادبیات نظری مرتبط با این مفهوم است. مواد و روش در این پژوهش نظام گردآوری داده ها در نسبت با موضوع های مورد بررسی به شیوه اسنادی است که در محیط یا بستر وب بوده و به گردآوری داده های نوشتاری (متنی) در بانک های اطلاعاتی و پایگاه های علمی الکترونیکی اتکا دارد. نوع داده های مورد گردآوری در این سطح، تابعی از موضوع های بررسی شده (ویژگی ها، پیشایندها، پیامدها و ارجاع های مفهوم آزمایشگاه زنده شهری) است. نظام گردآوری داده ها مبتنی بر یک فرایند چرخه ای است که در دو مرحله 1- گردآوری داده ها قبل از آغاز مرحله اصلی تحلیل مفهوم و 2- گردآوری داده ها هم زمان با تحلیل مفهوم انجام شده است و شناسایی، غربال گری و انتخاب منابع شایسته ارجاع بر حسب دو معیار ارتباط و بیشترین ارجاع، سه فعالیت عمده اصلی در هر مرحله را تشکیل می دهد. به این ترتیب، نتیجه اولیه جست وجو 103 منبع بود که با رعایت معیارهای ورود به 93 منبع کاهش یافت. سپس عنوان و چکیده مقاله ها مطالعه شد که 81 منبع مرتبط که دارای کلیدواژه های مورد بررسی بودند، وارد مطالعه شدند و سایر مقاله ها حذف شدند. پس از حذف مقالات دارای مطالب تکراری، 40 مقاله باقی ماند. به این ترتیب، در مجموع 40 مقاله به دقت مورد مرور و ارزیابی قرار گرفت و جمع آوری و تحلیل داده ها بر اساس روش راجرز انجام شد و اطلاعات مربوط به پیشایندها، ویژگی ها، پیامدها، ارجاع های مفهوم و مفاهیم مرتبط استخراج، خلاصه برداری و کدبندی شد. یافته ها یافته ها مبین آن است که چهار پیشایند: عوامل فردی و اجتماعی، عوامل مدیریتی، عوامل اقتصادی و عوامل فنی و اجرایی، شرایط پیشینی برای عینیت یافتن دو ویژگی عملکردی (هم آفرینی، نوآوری باز و ...) و ساختاری (زمینه سازی، طرح ریزی و ...) مفهوم آزمایشگاه زنده شهری هستند. یافته ها نشان می دهد بر اثر عینیت یافتن این ویژگی ها علاوه بر پیامدهای مثبت مانند تحقق ساختار اجتماعی فناوری، تجاری سازی فناوری، گذار به سمت هوشمندی جوامع شهری و ...؛ پیامدهای منفی نیز با احتمال مغایرت و تفاوت در نتایج وجود دارد. همچنین، ارجاع های مفهوم به واضح سازی بیشتر ویژگی های آزمایشگاه های زنده شهری کمک کرده و از ویژگی ها حمایت می کند. مفاهیم مرتبطی مانند آزمایشگاه زنده و آزمایشگاه زندگی نیز به فهم شباهت ها، تفاوت ها، توصیف مفهوم و توضیح معانی کمک کرده است. نتیجه گیری نتایج استفاده از روش تحلیل مفهوم تکاملی راجرز به تعریف و کاربرد دقیق تری از مفهوم آزمایشگاه زنده شهری به عنوان راهکاری ابزارمند، پیوسته و پردازشگر منجر شد. نتایج پژوهش بیانگر این است که آزمایشگاه های زنده شهری می توانند به صورت یک روش، یک محیط، یک سیستم و یا یک رویکرد حاکمیتی در شهرهای هوشمند و با هدف مقابله با چالش های سیاست گذاری در بعد اجتماعی فناوری مورد استفاده قرار گیرند و به عنوان نمونه خوبی از روش شناسی مبتنی بر هم آفرینی می تواند راه حل های مختلف در آن آزموده شود، راهکارهای اثربخش پیاده سازی شود و سیاست های مناسب برای پیشبرد و توسعه خدمات شهری در تمام سطوح در آن تدوین شود. به بیانی یک آزمایشگاه زنده شهری دارای ذی نفعان متنوعی از جمله شهرداری ها گرفته تا شرکت های ارائه دهنده راه حل و خود شهروندان است که می توان در آن محیطی واقعی، نه فضایی ساختگی و در عین حال پویا برای شبیه سازی مدل های مختلف مدیریت شهری ایجاد کرد. در چنین محیطی می توان راه حل ها و بازخورد متقابل و چندجانبه ذی نفعان را مورد بررسی، ارزیابی و تحلیل قرارداد و داده های منتج از آن را برای افزایش راندمان و بهره وری ابعاد مختلف زندگی شهری در شهرهای دیگر نیز بسط و گسترش داد. این امر باعث می شود تا منابع انسانی که به طور عمده هم آفرینان در این نوآوری ها هستند، بتوانند تمامی جنبه های تعامل با یک محصول تعاملی را، اعم از اینکه چگونه درک، آموخته و استفاده می شوند، بیاموزند. علاوه بر این، بازخورد تجربه کاربر می تواند سبب بهبود ایجاد ارزش در نوآوری ها شود و به علت استفاده از این تجربیات از قبل طراحی شده و همچنین، تعامل کاربر و محیط، احتمال شکست پروژه ها کمتر شود. شرط موفقیت یک آزمایشگاه زنده شهری در انتقال دانش میان ذی نفعان متعدد در این بستر است. این امر از آن جهت اهمیت دارد که یادگیری در یک بخش و انتقال داده ها و نتایج به بخش های دیگر می تواند فضایی تعاملی فراهم آورد که در آن نهادها بتوانند به طور مؤثر با یکدیگر به تبادل نظر بپردازند و در قالب این فرایند، هم افزایی میان رشته ای به وجود آید. براساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر می توان تعریف ذیل را برای آزمایشگاه های زنده شهری ارائه کرد: «آزمایشگاه های زنده شهری به عنوان یکی از ابتکارات جدید در شهرهای هوشمند و به عنوان شکل جدیدی از رابطه با مردم در جهت حل چالش مربوط به بعد اجتماعی فناوری (به عنوان اصلی ترین معضل کنونی در شهرهای هوشمند) و با هدف ایجاد مشارکت عمیق و نظام مند مردم با سایر ذی نفعان دولتی و خصوصی و با تمرکز بر گفت وگو و هم آفرینی ایجاد شده است».Conceptual Development of the Urban Living Lab based on Rodgers’ Evolutionary Concept Analysis
Introduction With the fast advancement of information and communication technology, the realization of smart cities requires a comprehensive and systematic approach so that the cities can be more livable and sustainable in the future. The art of encouraging participation is an efficient tool to change cities into innovative places for modern processes of urban planning. The participation of citizens, businesses, universities, and local governments in urban environments can provide good conditions for the co-creation and creation of knowledge. As a result, citizens find an opportunity to cooperate with other stakeholders in shaping their urban environments and solving technological challenges in the social field. One of the ways to overcome the challenges related to the social dimension of technology is that an experiment should be performed in launching the smart project, so citizens can experience its impact on their lives. This issue caused an increase in initiatives and the emergence of living urban laboratories owing to the nature of smart cities as complex systems. This strategy is partially consistent with the open innovation framework and makes cities question the dominant model of top-down innovation development and implementation and test innovation processes with citizens. Theorists view living urban laboratories as a means of injecting new ideas and motivations with interactive methods that they implement with people. This approach modernizes and updates inherited methods of active learning and citizen participation. Cooperation is primarily formed in a living urban laboratory with co-creators with different expertise, tastes, culture, and social status. However, this diversity can be a barrier to “natural” cooperation between co-creators whose languages, goals, and values may differ greatly. It indicates the significance and role of living laboratories in the implementation and evaluation of this new form of cooperation. In other words, urban living laboratories worldwide are primarily implemented to create innovation based on the real-life problems and areas, and challenges of urban life. Thus, this study aims at clarifying the concept of the urban living laboratory by systematically reviewing the theoretical literature related to this concept. Methods and Materials In the present study, data about the study subjects were collected using the documentary method. They are on the web platform and rely on written data (text) in electronic science databases. The type of data collected at this level is a function of the studied subjects (characteristics, antecedents, outcomes, and references of the urban living laboratory concept). The data collection system is based on a cyclical process performed in two stages: 1- data collection before the primary stage of concept analysis and 2- data collection simultaneously with the concept analysis. The identification, screening, and selection of eligible references based on the two criteria of communication and the most reference are the three primary activities in each stage. Accordingly, the initial search resulted in 103 references, which was reduced to 93 ones by complying with the inclusion criteria. Then, the titles and abstracts of the articles were reviewed and 81 related references that had the study keywords were included in the study, and other articles were excluded. Forty articles remained after removing articles with duplicate content. Accordingly, 40 articles were carefully reviewed and evaluated. The data were collected and analyzed based on the Rogers method, and information related to antecedents, characteristics, outcomes, concept references, and related concepts were extracted, summarized, and coded. Findings The findings reveal that there are four antecedents: individual and social factors, managerial factors, economic factors, and technical and operational factors, which are the prerequisites for objectifying two functional (co-creation, open innovation) and structural (contextualization, planning, etc.) characteristics of the concept of the urban living lab. The findings disclose that regarding the objectification of these characteristics, as well as positive consequences such as the realization of the social structure of technology, technology commercialization, the transition towards the smartness of urban societies, etc.; there are likewise negative consequences with the possibility of inconsistencies and alterations in results. Similarly, the concept references help to clarify the characteristics of urban living labs and support the characteristics. Related concepts such as living lab and life lab have also helped to understand the similarities and differences, describe the concept, and explain the meanings. Conclusion The results of using Rodgers’ evolutionary concept analysis method brought about a more detailed definition and application of the concept of the urban living lab as an instrumental, continuous, and processing solution. The research results reveal that urban living labs can be used as a method, an environment, a system, or a governance approach in smart cities to deal with policy challenges in the social dimension of technology. Besides, urban living labs as a good example of the methodology based on co-creation can be used to test different solutions, implement effective solutions, and formulate appropriate policies for the promotion and development of urban services at all levels. In other words, a living urban laboratory has various stakeholders, ranging from municipalities to companies providing solutions and citizens, in which a dynamic and real environment, not an artificial one, can be created to simulate different models of urban management. In such an environment, mutual and multilateral solutions and the feedback of the stakeholders can be examined, evaluated, and analyzed. The contract and the data resulting from it can be expanded to increase the efficiency and productivity of various aspects of urban life in other cities. This issue makes human resources, as primary co-creators in these innovations, learn all aspects of interaction with an interactive product, including how they are understood, learned, and used. Additionally, user experience feedback can improve the creation of value in innovations. The probability of project failure is reduced due to the use of these pre-designed experiences and the interaction of the user and the environment. The transfer of knowledge among multiple stakeholders in this field is the condition for the success of a living urban laboratory. This issue is crucial since learning in one department and transferring data and results to other departments can provide an interactive space in which institutions can effectively exchange ideas with each other and create interdisciplinary synergies in this process. According to the results, the following definition can be presented for urban living laboratories: “Urban living laboratories as one of the new initiatives in smart cities and as a new form of relationship with people to solve the challenge related to the social dimension of technology (as the primary current problem in smart cities). It aims at creating deep and systematic participation of people with other public and private stakeholders focusing on dialogue and co-creation”.
تبلیغات
