چکیده

The purpose of this study was to investigate the effect of philosophic mindedness training on the effectiveness of students’ virtual training components. The present study was a quasi-experimental with a pre-test and post-test design with a control group. The statistical population of this study includes all student’s master’s degree of curriculum in Payame Noor University, south Tehran branch in 1399-1400 academic year. The sample consisted of 32 students who were selected by goal-based random sampling method and randomly assigned into two experimental (n=16) and control (n=16) groups. After conducting pre-test on both groups, the experimental group received Smith's philosophical mentality dimensions (Comprehensiveness, Penetration, Flexibility) (1956) in six sessions of sixty minutes and within six consecutive weeks by e-learning method, but the control group received no intervention. The research tool was a 34-item researcher-made questionnaire. The content validity confirmed by judgment of experts and professors, and its reliability was calculated and at an acceptable level. Data were analyzed using univariate analysis of covariance (Ancova). The results showed that there is a significant difference between the two groups of experimental and control in the effect of philosophic mindedness training on the effectiveness of virtual training. Therefore, it can be concluded that by training and enhancing the dimensions of philosophic mindedness of students of the target community, it can be increased the effectiveness of virtual training courses.

متن

تأثیر آموزش ذهنیت فلسفی بر افزایش اثربخشی شیوه آموزش مجازی دانشجویان دانشگاه پیام نور

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش ذهنیت فلسفی بر اثربخشی مؤلفه های آموزش مجازی دانشجویان انجام گرفت. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دوره کارشناسی ارشد رشته برنامه ریزی درسی در دانشگاه پیام نور واحد تهران جنوب در سال تحصیلی۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل ۳۲ دانشجو بود که به روش نمونه گیری تصادفی مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۶ نفر) و کنترل (۱۶ نفر) جایگزین شدند. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش طی شش جلسه آموزشی شصت دقیقه ای و در مدت شش هفته متوالی، به روش یادگیری الکترونیکی، ابعاد ذهنیت فلسفی (جامعیت، تعمق و انعطاف پذیری) اسمیت (۱۹۵۶) را دریافت داشت، ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده ها یک پرسش نامه ۳۴ گویه ای محقق ساخته بود. روایی ابزار، به روش روایی محتوایی به تأیید صاحبنظران و اساتید رسید، و پایایی آن نیز محاسبه و در سطح قابل قبول قرار گرفت. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل در تأثیر آموزش ذهنیت فلسفی بر اثربخشی شیوه آموزش مجازی وجود دارد. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که با آموزش و تقویت ذهنیت فلسفی دانشجویان جامعه هدف، می توان اثربخشی دوره های آموزش مجازی را در آن ها افزایش داد.

تبلیغات