بررسی و تحلیل شخصیت پردازی در داستان های ابراهیم یونسی (با تأکید بر دعا برای آرمن و دادا شیرین)
آرشیو
چکیده
ابراهیم یونسی، داستان نویس معاصر که خاستگاه وی غرب(مناطق کردنشین) ایران است. رمان های «دادا شیرین» و «دعای برای آرمن» دو اثر شاخص ابراهیم یونسی محسوب می شود و از آن جهت که به درونکاوی شخصیت ها و طبقات مختلف مناطق غرب ایران پرداخته در رده رمان های اجتماعی-دهقانی به حساب می آید و معمولاً حول شخصیت های روستایی و فقیر دوران پهلوی می گردد. این نوشتار با روش توصیفی-تحلیلی، رویکرد ابراهیم یونسی را در بازپروری شخصیت و شخصیت پردازی به تصویر کشیده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که ابراهیم یونسی در شخصیت پردازی داستان های خود از شیوه شخصیت پردازی غیرمستقیم به عنوان شیوه غالب در پردازش شخصیت ها استفاده کرده است؛ توصیف، گفتگو، عمل و رفتار، نام و محیط نمودهای شخصیت پردازی غیرمستقیم در داستان های داداشیرین و دعا برای آرمن است که در این میان، عناصر توصیف و محیط نمود بیشتری داشته است. گفت وگوها از جمله مونولوگ در رمان های ابراهیم یونسی چندان حضور برجسته ای ندارند و این امر نشان می دهد که ابراهیم یونسی در رمان هایش چندان علاقه و اعتنایی به روان کاوی شخصیت ها ندارد و تلاش می کند در جایگاه یک نقال و راوی ظاهر شود.A study and analysis of characterization in the stories of Ebrahim Younesi (based on the Doa baraye Armen and Dada shirin)
Ebrahim Yonsi, a contemporary storyteller whose origin is the west (Kurdish regions) of Iran. The novels "Dada Shirin" and " Doa baraye Armen " are considered two prominent works of Ebrahim Younesi, and because they delve into the characters and classes of the western regions of Iran, they are considered in the category of social-peasant novels, and usually revolve around rural and poor characters. The Pahlavi era is coming. This article has depicted the approach of Ebrahim Yonsi in personality rehabilitation and personality development with descriptive-analytical method. The findings of the research show that Ebrahim Yonsi used indirect characterization as the dominant method in character processing in his stories; Description, conversation, action and behavior, name and environment are the manifestations of indirect characterization in the stories of Dadashirin and Dua for Armen, in which the elements of description and environment were more prominent. Dialogues, including monologues, do not have a prominent presence in Ebrahim Younisi's novels, and this shows that Ebrahim Younisi does not pay much attention to the psychoanalysis of characters in his novels and tries to appear in the position of a narrator.
تبلیغات
