بررسی نوشته های «نفرینی» در کتیبه های شاهی ایلامی
آرشیو
چکیده
این پژوهش به بررسی «نفرین» در کتیبه های شاهی ایلامی، در ارتباط با حفاظت از «نام» و یک موقعیت سیاسی ویژه، می پردازد. به طور کلی نفرین ها شرطی را مطرح می کنند که در صورت نادیده گرفته شدن، به فعلیت درآمده و از عاملی انسانی یا عمدتاً غیرانسانی می خواهند تا فرد خطاکار را مجازات کند. بررسی نمونه های موجود در کتیبه های مورد نظر این مسئله را روشن می کند که «نفرین»، ابزاری با کارکردی دوگانه، نخست به منظور حفظ «نام» پادشاه و شهبانو به کار می رفت. «نام» در حوزه معنایی وسیع خود «فرزند» و «ادامه نسل» را نیز شامل می شد. در واقع، این پژوهش نشان می دهد که پادشاه چگونه در قالب «نفرین» از خدایان می خواهد تا افزون بر نام خود، نسل شاهی را نیز از گزند حفظ کنند. کاربرد دیگر آن است که در شرایط بغرنج سیاسی، نمونه ویژه ای از نفرین مورد استفاده قرار گرفته است تا موقعیت شاه را همچنان پابرجا نشان دهد. از آنجا که تا کنون کمتر به مسئله نفرین در کتیبه های شاهی ایلامی پرداخته شده، این مطالعه گامی است به سوی پر کردن جای خالی چنین پژوهشی در حوزه ایران شناسی. این پژوهش، با رویکرد زبانی-تاریخی، به صورت کتاب خانه ای و بر اساس مجموعه کتیبه های شاهی منتشرشده، انجام شده است."Curse" in the Royal Elamite Inscriptions
This paper studies “curse” and "cursing" in the royal Elamite inscriptions. In general, curses put forth a condition ignoring which would invoke an outside power, usually of a deity, to mete out punishment to any malefactor. Thus, this research examines "curse" and "cursing" concerning two specific subjects: first, the preservation of royal "names", and second the use of a curse to uplift the position of Huteluduš-Inšušinak, a Middle Elamite king in the late twelfth century BC. It makes clear that “curse” was mainly used to preserve the “name” of kings and queens. The “name” not only identifies a person, but in a more general sense it also conveys “offspring” and “continuity”. This study shows how the king asks the gods to preserve his name as well as his descendants. Indeed, a “curse” would assure the sovereigns that his name, memory and the royal line would survive all possible damages and threats, and thrive in the future. Huteluduš-Inšušinak suffered a series of devastating attacks commanded by Nebuchadnezzar. Other historical documents point out that the Elamite power was on the wane during the reign of the Elamite king. Nonetheless, he issued a curse that invoked one god and two historical figures, instead of invoking a group of deities.